Dit is de zevende bijdrage in de serie Vrijwilliger van de Maand. De Vrijwilliger van het Jaar wordt bekend gemaakt tijdens de Nieuwjaarsreceptie van de gemeente Epe

Ans Visser grossiert in vrijwilligerswerk

Wanneer je in het dorp Emst de weg niet weet kan iedereen je vertellen waar Ans Visser woont. Grote kans dat men op een of andere manier met haar vrijwilligerswerk te maken hebben gehad.

“Mijn drie zussen en ik hebben het overgeërfd van mijn moeder Heintje Bijsterbosch. Ze werkte voor het Rode Kruis, was betrokken bij uitstapjes met de Henri Dunant, zat voor Nieuwe Lijn in de gemeenteraad, was actief binnen de Dialectgroep gemeente Epe, schreef verhalen enzovoort.

Ik hielp als tiener mee in dorpshuis De Hezebrink, waar mijn oom en tante het beheer deden, heb dat voortgezet bij hun opvolgers, veel avondwerk, paste op hun kinderen, hielp mijn vader in zijn aannemersbedrijf.

Van 2006-2018 was ik ouderling bij de Goede Herderkerk, coördineer de uitgifte van brieven voor kerkbalans, ben medeorganisator van de jaarlijkse Rommelmarkt.”

In die drukke dagen zorgt ze voor de inwendige mens en staat bekend als opperhoofd van de keuken.

Wat de kerk betreft: samen met haar man is ze actief in het halen en brengen van mensen die niet meer zelfstandig de kerkgang kunnen maken.

Bestuurder

Ans biedt in vele opzichten praktischer hulp, maar ze heeft ook grote bestuurlijke kwaliteiten. Zo is ze voorzitter van de gymnastiekvereniging Spoort Voor Allen, waar ze eerder al de penningen beheerde, penningmee ster/bestuurslid van Zang en Vriendschap, organiseert voor deze vereniging de jaarlijkse chrysanten- en rookworstenactie en is bijna 60 jaar bij de club betrokken. Verder medewerkster bij het Naaiproject in Heerde, waar mooi en uitwasbaar maandverband wordt gemaakt voor meisjes in Indiase sloppenwijken.

Vergeten we nog bijna het bemensen van een stembureau bij de verkiezingen en maakte ze zes jaar deel uit van de jury van de Vrijwilligersprijs. “Mooi om te doen, maar moeilijk om te kiezen”, steekt ze de huidige juryleden een hart onder de riem.

Mantelzorg

In de nominatie staat dat ze zich haar hele leven belangeloos inzet voor de medemens. Samen met haar man zet ze zich al 20 jaar in voor een 95-jarige inwoonster van Epe. “Het begon met het boodschappen doen, nu gaan we er drie keer per week naartoe voor de huishoudelijke verzorging, maaltijden, de contacten met de thuiszorg enzovoort. Ze verrichtte jarenlang mantelzorg voor haar ouders. Als haar jongste zus binnen komt steekt die voor Ans beide duimen op. De vier zussen hebben een innige band. Grappig is dat een fraaie foto van het viertal van verjaardag tot verjaardag om beurten bij één van haar in de kamer een ereplaats heeft.

Ans is volgens haar omgeving heel speciaal. Dat bewees ze recent door als eerste vrouw in Emst schutterskoningin te worden op het Oranjefeest.

In november schiet ze met de andere schutterskoningen uit de dorpen in Epe om de gemeentelijke titel.

We hebben het nog niet gehad over de huishoudelijke hulp die ze bij anderen doet, maar Ans vindt dat het tijd is voor de koffie….

Foto en tekst: Dick van der Veen

Zaterdag 14 september was de jaarlijkse Pleinmarkt in Epe. EpeDoet! was hier aanwezig. We vroegen de standhouders op we Pleinmarkt, naar welke vrijwilligers zijn jullie opzoek? Je vind hier een overzicht van de vragen die we hebben opgehaald tijdens de Pleinmarkt.

Dit is de zesde bijdrage in de serie Vrijwilliger van de Maand. De Vrijwilliger van het Jaar wordt bekend gemaakt tijdens de nieuwjaarsreceptie van de gemeente Epe.

Hanneke spin in het web bij organisatie bloemschikken

Als mensen constateren dat de tuinen er in Epe mooi bijliggen dan straalt een deel van dat compliment af op Hanneke Ravenek. Toen ze na een lange, actieve carrière de tijd ervoor kreeg greep ze de kans om haar passie voor bloemen, planten en de natuur in de praktijk te brengen met beide handen aan. Met als gevolg een hele reeks activiteiten vanaf 2010.

Hanneke daarover: “Toen we vanuit het westen in Epe neerstreken kozen mijn man en ik ervoor om ons buiten datgene wat we arbeidzaam had gedaan verdienstelijk te maken voor de gemeenschap. Voor hem werd dat het kerkenwerk. Ik ging met mijn buurvrouw samen naar een cursus bloemschikken van Groei en Bloei Ik had daarvoor geen tijd om zelf de tuin te doen: na de verhuizing naar de Grensweg op het snijvlak van Epe en Emst, kon ik de schade inhalen.

 Ik werd al gauw gevraagd of ik goed met de computer om kon gaan. Het maken van lijsten met relevante gegevens was nog handwerk. Dat was voor mij gesneden koek: de administratie in Excel werd als een uitkomst ervaren. In die periode paste ik nog enkele dagen per week op mijn kleinzoon en kon een verzoek om meer voor de vereniging te doen niet direct inwilligen. “

Cursussen

Toen dat later wel kon nam ze de organisatie van bloemschikcursussen en workshops op zich. Ook bloemschikken op locatie met een excursie erbij of met kinderen bloemstukjes maken, zo krijgen we te horen van de mensen die haar nomineerden. Hanneke: “De corona speelde ons parten. Je kon alleen thuis wat doen. Nu hebben we weer twee cursussen en het aantal deelnemers neemt toe. Cursussen op maandagavond en op donderdagmorgen. Die vinden plaats in het gebouw van De Goudvink, maar na het opheffen van deze vereniging moet een nieuwe locatie worden gevonden.“

Inmiddels was het werkgebied van de afdeling uitgebreid met de gemeente Oldebroek  en vinden ook daar cursussen plaats. Vanuit Kampen is er eveneens instroom. Hanneke maakte vijf jaar deel uit van het bestuur van Groei en Bloei, een functie die ze dit jaar heeft neergelegd. Ze hecht er aan om toe te voegen dat het organiseren van cursussen teamwerk is. Maar bij Groei en Bloei noemen ze haar met nadruk de spin  n het web.

Nog meer

Vanuit Groei en Bloei ontstond een Tuinclub waarvoor ze het aanspreekpunt is.  “We bezoeken tuinen, ik verstuur de uitnodigingen, maak een programma en verzorg verslagen met illustraties.”

Via haar man en zijn werk voor de Grote Kerk kwam ze in aanraking met liturgisch bloemschikken. “Dat doen we met een groep van zeven mensen. Bloemstukken, aangepast aan der liturgie. Speciale bloemstukken in de sfeer van Pasen en Kerst. We hebben ingespeeld op het slavernijverleden, waarover ik veel boekjes had gelezen. Versiering met de kleuren van de Surinaamse vlag, drie bloemstukken op standaard, aangepaste kleding en tropisch fruit bij de uitbeelding.”

In de nominatie wordt benadrukt dat Hanneke een bevlogen vrijwilligster is actief en creatief die, als er een beroep op haar wordt gedaan, graag helpt en door haar ervaring in het maatschappelijk werk oplossingen vindt voor problemen. Eerder op Goeree leverde ze daarvan het bewijs door de maaltijdvoorziening op te zetten in een bejaardenhuis. Toen haar dochter naar de basisschool ging, boog ze zich in Gouda onder meer over het opnamebeleid.

Nu in Epe kan ze zich helemaal uitleven in datgene wat haar hele werkzame leven na aan het hart ligt. Bij Groei en Bloei zeggen ze blij te zijn met een topper.

Foto en tekst: Dick van der Veen

‘EpeDoet! ontmoet’ op de Pleinmarkt in Epe

EPE – De medewerkers van EpeDoet! komen naar je toe. Onder het motto ‘EpeDoet! ontmoet’ gaan ze graag in gesprek over vrijwilligerswerk in het algemeen en alle mogelijkheden hiervoor in de gemeente Epe in het bijzonder.

Je vindt EpeDoet! de komende tijd op verschillende plekken in de gemeente. Zo zijn de collega’s van EpeDoet! op zaterdag 14 september van 10.30 – 15.00 uur op de Pleinmarkt in Epe. Ze nemen een actueel overzicht van de vrijwilligersvacatures mee. Benieuwd wat je qua vrijwilligerswerk zoal kan doen? Kom vooral even langs! EpeDoet! gaat graag met je in gesprek over bijvoorbeeld de Vrijwilligersacademie. Tot zaterdag de 14^e dus!

EpeDoet!
EpeDoet! is één van de diensten van Koppel-Swoe. Dit is hét onafhankelijke, gratis platform voor vrijwilligerswerk in de gemeente Epe. Het platform is bestemd voor zowel inwoners als voor verenigingen en organisaties. Vraag en aanbod rondom al het vrijwilligerswerk in de gemeente Epe komt hier samen. Ook vind je hier informatie over vrijwilligerswerk en een aanbod workshops speciaal voor vrijwilligers.

Vrijwilligersacademie Noord Oost Veluwe organiseert gratis workshops voor alle vrijwilligers die actief zijn in gemeente Epe, Heerde en Hattem. Want wij waarderen jou als vrijwilliger en geven je de kans om jezelf en je talenten verder te ontwikkelen.

De workshop fotograferen met je smartphone op woensdag 18 september is helemaal vol. We hebben een extra workshop avond gepland op woensdag 2 oktober. De workshop is van 19.00 – 21.30 uur in het Kulturhus in Epe.

Over de workshop

Als je jezelf, je initiatief of activiteiten bekendheid wil geven, kun je niet om beeld heen. Er is geen social mediabericht zonder foto of plaatje. En ook bij de lokale krant maak je meer kans en val je meer op met een leuke foto bij je bericht. En dan graag een mooie levensechte foto.

In deze praktische workshop gaan we aan de slag met de belangrijkste aspecten van smartphonefotografie, zodat je aan het einde van de workshop zelf goede foto’s kunt maken voor op een website, social media of je eigen fotoalbum.

Meer informatie en aanmelden, klik hier.

Dit is de vijfde bijdrage in de serie Vrijwilliger van de Maand. De Vrijwilliger van het Jaar wordt bekend gemaakt tijdens de nieuwjaarsreceptie van de gemeente Epe

Aline  is er voor alles en iedereen

Binnenkort 50 jaar bij Wilhelminavereniging

Aline Dalmolen is iemand die je in de categorie vrijwilligers van de buitencategorie wilt plaatsen. Vanaf de lagere school  tot nu, ongeveer  vijftig jaar later maakt ze zich verdienstelijk voor verenigingen, organisaties en mensen die een steuntje in de rug nodig hebben. Het organisatievermogen en de inzet van haar vader en de zorgzaamheid van  haar moeder komen bij Alina samen.

Nog enkele maanden en dan is ze een halve eeuw actief voor de Wilhelminavereniging. “Dat zit me in het bloed. Mijn opa en mijn vader behoorden ook tot de sterkhouders”, geeft ze aan.

Als meisje bracht ze (programma)boekjes rond, bekommerde zich om de optocht, rustte 25 jaar het Pietenleger uit, zat in het bestuur en deed van alles en nog wat.

En dan de inzet voor de herdenking van de bevrijding. “Bij de vijftigste editie mocht ik familie van geallieerden die in Epe zijn begraven, van Schiphol ophalen. Ook Roger Jean-Marie, de Canadees die als eerste de bevrijding van Epe inreed op zijn motor met zijspan. En een man die er toen pas via de Wilhelminavereniging achter kwam dat zijn broer in Epe zijn laatste rustplaats vond. Hij kwam in contact met een overlevende die zich na zoveel tijd nog steeds schuldig voelde aan een crash die ook hem overkwam. We hebben de locatie van het neergestorte vliegtuig bezocht. Ik vond een klein stukje van het toestel. Hij heeft er een kwartier lang sprakeloos mee in de handen gestaan. Ik nam er een week vakantie voor op en geloof me, dat is de mooiste van mijn leven geweest. Met nabestaanden heb ik nog steeds contact.”

Sociaal

In Epe noemen ze haar de lokale minister van Sociale Zaken. Aline met een lach: “Het is zo simpel om iets voor de anderen  te betekenen. Samen met een vriendin maken we ter gelegenheid van feestdagen doosjes met chocolaatjes voor de zieke en eenzame medemens. We gaan eens  in het kwartaal met een groep in deze categorie uit eten. Mensen zitten van zeven tot elf voor de televisie. Waarom niet van acht tot elf dan kun je nog een uur iets voor de ander betekenen, De samenleving ziet er zoveel mooier uit als we ons om elkaar bekommeren. Ik kwam een vrouw tegen die het niet meer zag zitten omdat haar man ernstig ziek was. Hij was visliefhebber. Op mijn zaterdagse bezoek aan de kraam heb ik er één voor hem meegenomen. Een week later is hij overleden. Iedere keer als ik zijn vrouw tegen kwam begon ze over dat visje. Ik was actief in De Waaijenberg waar asielzoekers werden ondergebracht. Kwam  flapuit als ik ben in het dorp in gesprek met een jongen die me uitnodigde. Hij schonk thee voor me in en toen ik het op had spoelde hij mijn glas om en deed er voor zichzelf koffie in. Hij had maar één glas. Daar kwam een meisje van drie op mijn schoot. Ze zei zachtjes dat ze wel dood wilde. Ik schrok en vroeg waarom? Ze zei dat ze dan in ieder geval bij elkaar bleven….Zo hartverscheurend.”

En verder

Alina deed veel voor voetbalvereniging EZC. Ze leidde junioren, was gastvrouw in de kantine,  vervulde tijdelijk het voorzitterschap van de club, haalde rolstoeldansers uit de anonimiteit en zo kunnen we nog even door gaan.

Aline doet er alles aan om uit de schijnwerpers te blijven. Ze schrok zich een hoedje toen ze bij de diploma uitreiking bij de RSG naar voren werd geroepen omdat ze zich ontfermde over een klasgenootje dat buiten de groep viel en ook toen ze door een list bij de carnavalsvereniging De Darpspompers werd binnen gehaald om de Pomp van Verdienste te ontvangen.

Maar indrukwekkend is het feit dat ze haar baan opzegde om haar moeder samen met broer Hans vijf jaar lang te verplegen en uit een verzorgingshuis weg te halen.

Er was veel overredingskracht nodig om haar voor dit interview te strikken!

Foto en tekst: Dick van der Veen