Rianne Beumer: genomineerd als vrijwilliger van het jaar 2020

Religie, cultuur,muziek , sport en maatschappelijk werk. Rianne Beumer heeft als vrijwilligster raakvlakken met vele aspecten van het leven. Als het maar oplossingsgericht is. “Het kost best veel energie, maar je krijgt er minstens net zoveel voor terug.  Wanneer het maar ergens toe dient, doelgericht is en niet de afslag neemt naar sleur”, geeft ze aan.

Wanneer er in haar omgeving iets wrikt en wringt was ze tot voor kort de eerste om de vinger op te steken en te roepen: dat doe ik wel even. “Ik heb nog steeds die neiging wel, maar leerde de kaken stijf op elkaar te houden wanneer ik  iets niet geheel kan overzien.”

Een voorbeeld van wat ze over zichzelf afriep volgt. “Ik ben lid van muziekvereniging Prins Bernhard in Emst. Op enig moment kwamen ze bij de saxofonisten iemand te kort.  Zonder na te denken meldde ik me aan. Om even later te beseffen dat ik dat instrument helemaal niet kon bespelen. Afijn, ik heb het geleerd, na de vakantie volgt de opmars naar het grote orkest.”

Wel is ze organist. “Dat komt door bezoekjes aan mijn nicht. Ik vond het fantastisch wat zij uit dat orgel kreeg. Later bleek dat ze alleen ‘Für Elise’ kon spelen.” Hoe dan ook: ze begeleidt/begeleidde erediensten in Epe (Goede Herder Kerk), De Vecht en Terwolde.  “Het was soms haastje repje, omdat de diensten vrijwel gelijk vielen. De Vecht is afgevallen.” Ze staat stil bij het orgel na de preek. “Daarbij heb je de vrije hand. Op enig moment in Terwolde vertelde de predikant na afloop dat de muziek zó passend was dat hij de preek niet had hoeven houden. Ik heb het gevoel dat ik daarin geleid wordt.”

Voetbal

Met haar zonnige karakter, de aanstekelijke schaterlach en een stuk zelfspot neemt ze gemakkelijk mensen voor zich in. Als leesmoeder op de School met de Bijbel in Emst, maar ook bij de voetbalvereniging in Oene. “Ik bracht mijn oudste zoon weg naar training en wedstrijden. Dan zit je daar een beetje te niksen. Daar kan ik niet tegen. Met als gevolg dat ik binnen de kortste keren in de jeugdcommissie zat. Coördineren prima, maar niet het elftal van mijn jongen. Toen er iemand in het bestuur nodig was, nam ik het secretariaat op me. Met inbegrip van de eindredactie van het clubblad en het bijhouden van het web. Verbinden is mijn ding. Wanneer ik het idee heb dat de boel op orde is en sleur dreigt wil ik stoppen. Maar altijd zorgen dat er goede opvolging komt en continuïteit is verzekerd.”

Formulierenteam

Nadat ze kort even haar bemoeienis met de liturgiecommissie van de Goede Herderkerk heeft genoemd en de lol  die ze met twee andere dames had bij het organiseren van zangavonden, komt het gesprek op het Formulierenteam van Koppel-Swoe. “Daar ga ik echt niet meer weg. Mensen helpen hun administratie op orde te krijgen dat is zó mooi. Met name als het om vluchtelingen gaat. Je leert daarbij snel je vooroordelen weg te zetten. Schatten van mensen, die er alles aan doen om werk te vinden. De voortdurende teleurstellingen die ze ondervinden, stuit je tegen de borst. Ze sturen die mensen van het kastje naar de muur.”

De Hezebrink

Hoewel ze zich voornam om geen bestuursfunctie meer op zich te nemen heeft ze een uitzondering gemaakt voor dorpshuis De Hezebrink in Emst. “Dat is een afzienbare klus voor een half jaar. We vormen met een aantal mensen een interim bestuur dat zich buigt over de vraag hoe dit huis in de toekomst bestuurd moet worden. In de loop van de jaren hebben de verenigingen de betrokkenheid laten vieren. Ze zijn puur gebruikers geworden. We proberen alle verenigingen er nu bij te betrekken. Het voortbestaan van De Hezebrink is er mee gemoeid. Als iedereen wat doet, moet dat lukken. Op de zittende bestuursleden is roofbouw gepleegd.”

Rianne heeft  niet de illusie om bij alles wat ze doet van iedereen schouderklopje te krijgen. “Ik sta er voor open alles aan mensen uit te leggen, wil me omzetten om naar vermogen problemen op te lossen. Uiteindelijk gaat het er om dat ik recht in de spiegel kan kijken.”