EpeVertelt! is een rubriek waarbij EpeDoet! mensen uitnodigt die vertellen over het vrijwilligerswerk dat zij doen. Deze keer gingen we in gesprek met Barbara, zij is ervaringsmaatje huiselijk geweld voor Maatjes achter de Voordeur bij Moviera. Barbara zet haar eigen ervaring met huiselijk geweld in om iemand met een gelijke ervaring te ondersteunen.

Barbara vertelt: “Ik heb ruim acht jaar met huiselijk geweld geleefd. Het waren zware jaren en uiteindelijk kwam ik in een Blijf van m’n Lijfhuis van Moviera terecht. Hier heb ik veel geleerd zoals mijn eigen grenzen aangeven en zelfliefde. Ik merkte dat het beter met me ging doordat ik beter ging slapen en de blauwe plekken uiteindelijk weg gingen”.

In deze periode heeft Barbara ondersteuning gehad van een therapeut. “Ik had een fijne therapeut die me goede tips gaf. Maar toch miste ik de (ervarings)deskundigheid van iemand die hetzelfde heeft meegemaakt. Wanneer ik bijvoorbeeld in de supermarkt iemand zag met dezelfde haarkleur of hetzelfde luchtje als mijn ex-partner, dan zorgde dit ervoor dat ik helemaal verstijfde. Dat begrijp je alleen vanuit eigen ervaring. Wanneer ik zelf destijds een ervaringsmaatje had gehad naast mijn therapeut dan zou mij dat enorm hebben geholpen”, aldus Barbara.

‘Je geeft hoop en steun’

Inmiddels is Barbara zelf ervaringsmaatje bij Moviera voor een deelnemer van Maatje achter de Voordeur. “Ik heb nu rust en alles klopt in mijn leven. Ik vind het mooi dat ik een ander kan helpen vanuit mijn eigen ervaring en ik heb er zelf ook wat aan. Het contact zet mij soms met beide benen op de grond. Dan realiseer ik me dat ik ook zo diep heb gezeten”, vertelt Barbara.

Twee keer per maand zien ze elkaar. Ze geven samen invulling aan deze momenten, dat is heel wisselend. “Je hoeft het niet uit te leggen want de ander begrijpt je. Je mag echt jezelf zijn in dit contact,” vertelt Barbara. Ze vult aan: “Ik denk mee, maar ze moet het zelf doen. Zelfredzaamheid vind ik erg belangrijk. Daarnaast geef ik als maatje hoop en steun aan de deelnemer. Weer eigen keuzes maken kan bijvoorbeeld heel moeilijk zijn. Je komt vanuit een relatie waarin alles bepaald werd. Ontdekken wat je zelf leuk vindt en wilt. Je kan weer eigen keuzes maken maar dit kost tijd”.

Training

Voordat Barbara ervaringsmaatje is geworden heeft ze een training gevolgd. Dit waren negen bijeenkomsten. “Hier leer je bijvoorbeeld over de cirkel van huiselijk geweld en verschillende gesprekstechnieken”, vertelt Barbara.
Na de training krijg je een certificaat en kan je gekoppeld worden. Dit maatjes contact ga je aan voor de periode van één jaar. Een deelnemer mag pas deelnemen als het geweld uit iemands leven is en er geen dreiging meer is, veiligheid wordt hierin voorop gesteld.

Wanneer je als maatje actief bent heb je twee keer per jaar intervisie met andere ervaringsmaatjes en kun je terugvallen op iemand van Moviera. Barbara vult aan: “De training lijkt veel maar je bent met gelijkgestemden en het is erg leerzaam”.

‘Ik zie haar groeien’

Barbara heeft nu een half jaar contact met een deelnemer.  Ze zegt: “Ik zie haar groeien. Ze was een stil grijs muisje en nu zie ik een steeds sterker wordende vrouw. Het geeft voldoening dit te zien. Er voor iemand zijn en luisteren is zo belangrijk. Het contact is echt samen lachen en huilen. Alles mag er zijn. Ik vind maatje zijn echt van toegevoegde waarde in mijn leven, hiermee help je iemand echt verder”

Maatjes achter de Voordeur van Moviera is op zoek naar ervaringsmaatjes huiselijk geweld. Ken jij de zoektocht van onmacht naar kracht? En wil je jouw ervaring inzetten om een ander te helpen? Meld je aan als ervaringsmaatje. Hier vindt je meer informatie over de vacature.

Dit is de zevende bijdrage in de serie Vrijwilliger van de Maand. De Vrijwilliger van het Jaar wordt bekend gemaakt tijdens de Nieuwjaarsreceptie van de gemeente Epe.
Arwolt stopt veel vrije tijd in VIOS

VAASSEN – Vanaf zijn vijftiende, inmiddels al dik twintig jaar, is Arwolt Brummel jeugdtrainer bij de christelijke voetbalvereniging VIOS. Daarnaast maakt(e) hij zich op diverse andere terreinen voor deze vereniging. Hij hield er bovendien zijn vrouw en indirect ook een baan aan over!

Op een bank bij het clubhuis registreren we zijn betrokkenheid. “Ik voetbal vanaf mijn zesde jaar. Eerder mocht niet van mijn ouders. Ik moest eerst het zwemdiploma halen. Tot mijn vijftiende speelde ik bij onze buurman, sv Vaassen. Daar kwam ik terecht via buren en kennissen. Omdat mijn vrienden allemaal voor VIOS uitkwamen heb ik de overstap gemaakt. Anderhalf jaar geleden ben ik als speler gestopt.”

Nog steeds jeugdtrainer. Dat moet dus wel zoiets als een passie zijn?

“Daar heb je wel gelijk in. Het is zelfs zo dat ik er door in de Jeugdzorg ben beland. Ik heb na het behalen van de benodigde diploma’s nagenoeg alle jeugdteams getraind, van de f’jes tot aan de B-junioren. Ook was ik samen met een vriend leider. Ik heb drie voetballende zoontjes. Twee ervan heb ik in hun leeftijdscategorie getraind; in het nieuwe seizoen komt de derde aan bod. Nou ja, het opzetten van ”

Van het een kwam het ander….

“ Inmiddels ben ik al een tijdje scheidsrechter en leid wedstrijden van senioren en junioren. En sinds enkele jaren maak ik als jeugdvoorzitter deel uit van het hoofdbestuur.

We hebben en sterk groeiend aantal jeugdleden. Dat is belangrijk omdat zo ieder kind op eigen niveau kan spelen.

We hebben een eigen kledingpakket, vinden het belangrijk dat onze trainers er netjes bijlopen. Het geeft ouders mede het gevoel dat ze hun kind veilig bij ons achter kunnen laten.

In de laatste thuiswedstrijd lopen de kleintjes aan de hand van onze selectiespelers het veld op. Nou ja, ik was betrokken bij voetbalkampen, contracteerde de artiesten voor de Dorpsavonden van VIOS, coördineerde de Kantinecommissie.

Eens per jaar tekent een lichting junioren een contract, waarmee ze officieel lid worden. Als voorzitter teken ik dat ook. De kinderen lopen apetrots met het certificaat rond. Laten het op school zien aan klasgenoten. Daar hopen wij onze vruchten van te plukken.”

VIOS is een echte familieclub, Zelf ben je daar een goed voorbeeld van.

“Ik heb mijn vrouw er leren kennen. Zij zit in het eerste dames team. Via mijn wederzijdse familie ben ik gerelateerd aan de mede oprichter van VIOS (Zwier Disselhof redfactie) en aan de oprichter van CSV Apeldoorn. Mijn zwagers maakten deel uit van de selectie, speelden ook bij CSV Apeldoorn, mijn schoonzussen zijn actief enzovoort. Er zijn meer voorbeelden van families die hun hart aan de club hebben verpand, maar bij ons is het allemaal wel heel extreem.”

Foto en tekst: Dick van der Veen

EpeVertelt! is een rubriek waarbij EpeDoet! mensen uitnodigt die vertellen over het vrijwilligerswerk dat ze doen. Deze keer een gesprek met Vera Tessemaker. Vera zit in het bestuur van het Kulturhus Oene. Vera vertelt: “Het is een leuke groep, we doen het met veel gezelligheid maar we zijn wel to the point.” 

“Kulturhus Oene: Waar ons dorp samen komt!” 

De dokter, de school en o.a. de muziekvereniging, allemaal ‘’Samen onder één dak’’, dat is Kulturhus Oene. Vera is altijd al wel betrokken geweest bij het Kulturhus. Ze hielp hier en daar mee en was betrokken bij de organisatie van feesten. “En toen ben ik op een gegeven moment gevraagd voor het bestuur”, vertelt Vera.

“Momenteel zijn we met drie personen, maar er is zeker nog plek voor twee mensen. Er horen normaal gesproken minimaal vijf personen in het bestuur te zitten. Als bestuurslid doe je eigenlijk van alles,’’ geeft Vera aan. “Zo houd je je bezig met: de agenda van verhuur, contactpersoon zijn voor de bezoekers, cateringverzoeken in beheer nemen en natuurlijk het contact met de gemeente en de vaste gebruikers. Momenteel is bijvoorbeeld de website uit de lucht, dan komen er wat meer vragen. Al met al, kan ik zeker zeggen dat het uitdagend en afwisselend vrijwilligerswerk is” aldus Vera. 

Eens per maand komt het bestuur samen voor een vergadering, dan nemen we de gang van zaken en de komende periode door, wat staat er op de agenda en hoe verloopt alles? Aansluitend is er overleg met de beheerders. Daar word besproken wat de bijzonderheden zijn, welke verhuur afspraken op de planning staan, welke klussen er nog gedaan moeten worden en wanneer stoelen klaar gezet moeten worden.

Het allermooiste is gewoon dat je het met elkaar doet! Een gezellige club met veel plezier en gezelligheid maar ook ‘to the point’. Samen mooie evenementen neerzetten en tevreden terug kijken op een mooie dag en niet te vergeten dat we samen Kulturhus Oene succesvol draaiend houden.

We zoeken nieuwe bestuursleden die ‘het’ ook wel een beetje in het bloed hebben zitten. Ondernemend en affiniteit met vrijwilligers hebben is belangrijk en natuurlijk is het mooi als je passie hebt voor de plek.

Spreekt het je aan om bestuurslid te worden? En vind je het leuk om samen met de andere vrijwilligers het Kulturhus bruisend te houden? Mail dan naar het bestuur: kulturhusoene@outlook.com 

EpeVertelt! is een rubriek waarbij EpeDoet! mensen uitnodigt die vertellen over het vrijwilligerswerk dat zij doen. Deze keer gingen we in gesprek met Leonie van der Horst, zij is energiecoach bij de gemeente Epe. Leonie vertelt ons dat dit veel meer is dan praktische tips geven om energie te besparen, er zit een groot sociaal aspect aan.

Als energiecoach komt Leonie bij mensen thuis. “Het kan voor mensen een drempel zijn om zo’n gesprek aan te vragen. Het is belangrijk om die drempel weg te nemen”, vertelt Leonie. Eenmaal bij mensen thuis start het vaak met een gesprek en een kopje koffie. “Als energiecoach luister je naar mensen en kijk je mee in de situatie. Per situatie kijk ik welke mogelijkheden er zijn en wat passend is”, vertelt zij verder. Er zijn tal van mogelijkheden: denk aan LED lampen, tochtstrippen of radiatorfolie maar bijvoorbeeld ook het plaatsen van dubbelglas. “Zo gaan we samen op onderzoek in het huis om te kijken waar ik mensen het beste mee kan helpen.” Leonie vult aan: “Het persoonlijke gedeelte is hierbij heel belangrijk. Mensen willen hun verhaal kwijt en soms kan ik mensen ook doorverwijzen met andere vragen die naar voren komen. Zo kan ik handvatten geven en mensen verder helpen, het geeft mij voldoening om een ander te helpen.”

Tijdens zo’n gesprek gaat Leonie samen met de mensen het huis door. Je gaat op zoek naar dingen waar je kleine winst kan behalen. Samen komen ze tot een aantal mogelijkheden die toegepast kunnen worden. Hiervoor maken we een afspraak met ‘de Klusbus’ en zij komen de reparaties uitvoeren. Zo wordt er na een huisbezoek gelijk actie ondernomen. “Het is heel fijn dat ik dit kan doen. Ik vind het mooi en dankbaar”, aldus Leonie.  

Hoe gaat het in z’n werk

Wanneer mensen energietoeslag hebben aangevraagd ontvangen ze een brief van de gemeente Epe. Ze kunnen een gesprek aanvragen met een energiecoach. De aanvragen die binnenkomen worden door de gemeente verdeeld onder de energiecoaches. Zo ontvangt Leonie gegevens van mensen voor een gesprek. Dit gesprek plant ze zelf met mensen in, wat het vrijwilligerswerk erg flexibel maakt. “We zijn nu met 10 energiecoaches. Een gesprek doe je altijd zelfstandig. We zien elkaar onderling en wisselen dan samen ervaringen en kennis uit. Daarnaast is er een energieadviseur vanuit de gemeente Epe die ons ondersteund”, aldus Leonie.

Ga jij als energiecoach aan de slag?

“Als energiecoach is het belangrijk dat je interesse hebt in duurzaamheid en hier voorstander van bent. Ik dacht vaak ik wil graag andere mensen helpen. Als jij dat ook wilt kun je hiermee erg veel betekenen voor mensen”, vertelt Leonie. Wanneer je als energiecoach aan de slag gaat volg je hiervoor een training waarvan je een certificaat krijgt. Gemeente Epe is op zoek naar nieuwe energiecoaches! Wil jij ook als energiecoach aan de slag? Meer informatie en contact via www.epedoet.nl/vacatures.

Dit is de zesde reportage in de serie Vrijwilligers van de Maand. Tijdens de Nieuwjaarsreceptie van de gemeente Epe, begin januari 2024, wordt bekend gemaakt wie door de jury als Vrijwilliger van het Jaar is gekozen.

Jan Schot zet senioren in beweging

Het leven van Jan Schot (70) staat in het teken van de sport. Hij beleeft er zelf intens plezier aan, het sleept hem door donkere dagen, maar hij stelt zich ook als doel om anderen er tot op hoge leeftijd van te laten genieten.

Dat doet hij sinds hij als Rotterdammer eind zeventiger jaren van de vorige eeuw naar Epe kwam. Zowel bij de voetbal- als de tennisvereniging Epe maakt hij zich vanaf dat moment verdienstelijk als vrijwilliger op diverse terreinen.

Opvallend bijvoorbeeld is volgens zijn omgeving Schot’s onvermoeibare inzet voor zowel de jeugd als de senioren.

Zo introduceerde hij in navolging van het walking football aangepast sporten voor tennissers. “We komen iedere vrijdagochtend bij elkaar met een groep die nogal wat tachtigers telt.  Het gaat om tennis met aangepaste spelregels. De bal mag twee keer stuiten, we serveren onderhands, dubbele op een single veld en spelen met iets afwijkende ballen. Eerst een warming up en dan lekker een potje spelen met een gemengd gezelschap. Er is veel belangstelling voor. Het blijkt dat wanneer je senioren eenmaal in beweging zet dat hun leven een boost geeft.”

Organiseren

Schot heeft sterke organisatorisch talenten. Hij bestuurt direct of indirect al dik veertig jaar mee bij genoemde verenigingen. Befaamd is datgene wat hij op het vlak van sponsoring voor elkaar krijgt.

“Met vier makkers uit het seniorenvoetbal zetten we potten vol voorjaarsbloemen in de markt. Een van ons werkt op de veiling in Aalsmeer, de lijntjes zijn kort. Liefst zeven stekken in zo’n pot, dat leidt tot overvloedige bloei. We begonnen met 300 stuks; recent brachten we er over de duizend aan de vrouw. Dat doen we kort voor Moederdag. Met de opbrengst heeft de vereniging al heel wat oplossingen voor problemen kunnen vinden.”

Vindingrijk

Doordat hij snel kan schakelen en vlot van de tongriem, is gesneden bleek Jan zowel in het verenigingsleven als meer algemeen in de gemeenschap vaak een reddende engel. Zo lukte het om grote sponsoren, die door omstandigheden losgeslagen werden van een vereniging, weer binnen te halen. Hij is sterk sociaal bewogen: steekt de helpende hand uit, steunt mensen die het moeilijk hebben.

Veertien jaar geleden ontviel hem zijn echtgenote. “Ik heb toen zelf ervaren wat het betekent om vrienden in de sportwereld te hebben. Die slepen je er door. Blijf deelnemen aan het verenigingsleven, blijf bewegen.”

Hij kijkt op zijn horloge wat voor de interviewer een stille wenk is om het gesprek te beëindigen. Schot wil op tijd in een ziekenhuis zijn om daar iemand met aan bak aardbeien te verrassen. En dat doet hij bepaald niet voor het eerst. Daarna hijst hij zich snel in een andere outfit om zich naar de tennisbaan te gaan. Als er plotseling iets te verhapstukken valt is er één telefoonnummer dat bij verenigingen dik omlijst is. “Dan komt er schot in”, geeft deze vrijwilliger blijk van zijn gevoel voor humor.

Bijschrift foto: Jan Schot voelt zich prettig in een bloemrijke omgeving.
Foto & tekst door Dick van der Veen

EpeVertelt! is een rubriek waarbij EpeDoet! mensen uitnodigt die vertellen over het vrijwilligerswerk dat ze doen. Deze keer een gesprek met Peter den Hond. Hij werkt iedere maandag als vrijwilliger bij de democratische school Vivanto. Peter vertelt: “Ik had gewild dat ik al veel eerder op zo’n school als dit had mogen werken. Hier word ik echt blij van.”

Vivanto is in september 2021 gestart in Epe met een vorm van onderwijs die nieuw is in de regio: de kinderen leren op natuurlijke wijze van het leven. Vivanto is een democratische school. Kinderen zijn eigenaar van hun eigen leren en geven mede vorm aan de school. Peter: “Het is zo mooi om te zien dat het onderwijs hier echt om het kind gaat.”

Peter is altijd docent geweest en heeft les gegeven, in tekenen, techniek, biologie en handvaardigheid. De laatste school waar hij les gaf was op de Noordgouw in Heerde.

Het lesgeven werd steeds ingewikkelder, er kwam steeds meer bij kijken. Peter liep er tegen aan dat het hele huidige onderwijssysteem de kinderen en hun ontwikkeling geen recht deed. Het ging niet om de kinderen, maar om de prestatie. Het werd steeds minder leuk.

Ongeveer een jaar geleden heeft Peter zich aangemeld als vrijwilliger bij Vivanto. Peter: “Ik las de uitgangspunten van Vivanto en dacht; Dat is mooi! Dat is precies wat ik zoek! Ik heb gebeld en gevraagd of ze nog een vrijwilliger konden gebruiken. En werk ik hier nu met veel plezier. Een kind word hier gewoon blij. Er waren kinderen die wilde aan het einde van de dag niet meer naar huis, zo leuk vonden ze het hier.”

In de ochtend wordt er gestart met een kringgesprek. Ze werken vraaggericht vanuit het kind. De kinderen zelf geven aan waar ze mee vandaag aan de slag willen gaan en als vrijwilliger ondersteund Peter hier de kinderen dan in.

Peter vertelt: “Soms geef ik bijvoorbeeld een workshop met drums. Dat breng ik dan aan het begin van de dag in tijdens het kringgesprek. Kinderen kunnen zich dan opgeven als ze dat willen. Maar ze kunnen ook iets heel anders bedenken. Dan ga ik daar in mee. Ze vragen dan of ik mee wil naar het gymlokaal”.  

De kinderen krijgen hier geen vakken zoals rekenen en schrijven. Maar ze leren vanuit zichzelf, het ontdekkend leren. Wat zij kunnen en willen om zich verder te ontwikkelen als mens. De kinderen van nu zijn ook anders dan de kinderen van vroeger. Ze leren hier een eigen verantwoordelijkheid te hebben over wat ze doen. Zij hebben hier een keuze in. Met liefde en respect, dat zijn hier de uitgangspunten.

Peter: “Kom ook hier, en word gelukkig. Er is altijd wel iets te doen. Neem bijvoorbeeld onze mooie moestuin. Die ligt er echt prachtig bij, dat hebben ze samen goed gedaan”

Word jij hier nou ook enthousiast van? Ben je (al dan niet gepensioneerd) vakdocent of leerkracht, of ben je enthousiast hobbyist/specialist, vind je het leuk om kinderen te inspireren en ze het leven zelf bij te brengen? Neem dan contact met op met Marika Selis, 06-14522799 of Haley Berghuis, 06-30844744  of kijk op de website.