Annie Strunk genomineerd

Dit is het tweede interview in het kader van de serie Vrijwilliger van de Maand. De Vrijwilliger van het Jaar wordt bekend gemaakt tijdens de Nieuwjaarsreceptie van de gemeente Epe begin januari 2025.

Annie Strunk 40 jaar spil van De Zonnebloem

Op 1 juli van dit jaar is de nu 84-jarige Annie Strunk uit Vaassen 40 jaar actief voor de Zonnebloem. In feite al een tijdje langer, want collectes lopen deed ze al voordat ze officieel als vrijwilliger werd ingeschreven. Een respectabele prestatie, vooral als wordt bedacht dat ze de laatste jaren zelf diverse operaties moest ondergaan en minder mobiel is.

“Ik werd op enig moment benaderd door de leiding van een school om de kinderen in de bovenbouw wat te vertellen over hoe ze mensen die dat nodig hebben kunnen helpen, bijvoorbeeld binnen de Kruimelschaar of De Zonnebloem. Dat gebeurde bij ons thuis.

Het was maar even of de toenmalige voorzitter Visser van De Zonnebloem vroeg me of ik voor ‘zijn’ organisatie mensen thuis wilde bezoeken.

“Op enig moment had ik liefst acht bezoekadressen. Bij sommige Vaassenaren kwam ik tegen de dertig jaar over de vloer”, zegt de Vaassense, die nu op gevorderde leeftijd nog één vrouw regelmatig een bezoekt brengt.

Privacy

Ze maakte deel uit van een groep dames die in ziekenhuizen Vaassenaren opzocht en ze een bloemetje of fruit bracht. “We gingen daar naar binnen, kregen een lijst van de patiënten en konden daar de mensen uit Vaassen uithalen. Dat is in deze tijd met de wet op de privacy toch volledig ondenkbaar?

Buiten dat om was ze betrokken bij grote en kleine activiteiten van De Zonnebloem, zoals de verkoop van loten. Ook werkte ze intensief mee aan de jaarlijkse boottocht voor eenzame of bedlegerige ouderen. “In Apeldoorn hadden ze moeite om een boot vol te krijgen; wij moesten als het ware selecteren.”

Thuis

Veel Vaassenaren vertrouwden Annie tijdens haar bezoeken hun geheimen toe. “Ik wist meer van ze dan hun eigen kinderen. Over het algemeen kon ik na het dicht trekken van de deur de knop in mijzelf omdraaien. Dat lukte soms niet. Ik heb vijf mensen regelmatig mee naar huis genomen. Nooit heeft iemand iets van mij gehoord over mijn contacten.

Er was één vrouw op hoge leeftijd die zich van de kerk had vervreemd, maar toen ze ernstig ziek werd te kennen gaf dat ze het geloof miste. Ze wilde samen bidden. Ik heb gezegd dat ik dat ook met haar kon doen. Ik heb daarna wel de pastoor ingeschakeld zodat ze de laatste sacramenten kreeg toegediend. Och, als er bij een afscheidsdienst bijna geen belangstelling was legde ik een grote zonnebloem op de kist. Dat is toch een kleine moeite?”

Verrijkt

Annie zette zich veertig jaar met veel plezier en warmte in voor de Vaassense gemeenschap. Ze wil het proberen nog even vol te houden als het lichaam haar daartoe in staat stelt. Bezoekt trouw de bijeenkomsten van De Zonnebloem en wil het laatste contactadres niet in de steek laten. Waarom? “Omdat dit werk mijn leven veertig jaar heeft verrijkt.”

Bijschrift foto: Annie haalt haar uitgebreide administratie erbij
Foto en tekst: Dick van der Veen