Vanuit de Vrijwilligersacademie zijn, bij de uitbraak van corona, alle workshop op locatie stil komen te liggen. Er was alleen online aanbod. In juni vroegen we ons, vanuit de Vrijwilligersacademie, af of er behoefte zou zijn aan onderlinge uitwisseling over vrijwilligerswerk in coronatijd.

We besloten een workshop te organiseren en er bleek zeker behoefte te zijn aan onderlinge uitwisselingen. We hadden één avond gepland en uiteindelijk hebben we twee workshops kunnen organiseren.

Vrijwilligerswerk tijdens corona

De Vrijwilligersacademie kijkt terug op twee succesvolle workshops over ‘Vrijwilligerswerk in coronatijd’. Tijdens deze avonden was er een gevarieerd gezelschap aanwezig. Deelnemers vanuit o.a. de zorg, hulporganisaties, sport, kerken en welzijn uit de verschillende gemeentes. Onderling zijn er ervaringen en kennis uitgewisseld. Het was erg waardevol om met elkaar te spreken over de inzet van vrijwilligers. Of dit al kan, hoe dit kan, maar ook hoe je vrijwilligers hierin benaderd en hoe je ze hierbij kan betrekken.

Vanuit de Vrijwilligersacademie gaan we aan de slag met de nieuwe planning vanaf september. Hierover later meer informatie en kijk ook op www.epedoet.nl/workshops.

Meer informatie of contact?

Bel of mail één van onderstaande personen.

Herman Reurink beheert de penningen van diverse verenigingen instanties. Hij beschikt over grote kennis van allerlei regelingen, heeft  sterk technisch inzicht en  de combinatie is van grote waarde. Met name voor de  Stichting Vrijwillige Hulpdienst De Kruimelschaar waar hij met zijn financiële inzicht in hoge mate bijdroeg aan de realisering van het nieuwe hospice Casa Vera.

Hij beheert onder meer ook  de gelden van de lokale afdeling van de ouderenbond PCOB, de diaconie van  de  Sionskerk en de Centrale Antenne Vereniging, maar het blijft er niet bij. Zo is hij voorzitter van de stichting Vrienden van de Kruimelschaar, maakte zich verdienstelijk voor de oudercommissie van de School met de Bijbel in Emst en de zangvereniging De Lofstem en de christelijke boekhandel Koers. “Als ik ergens mijn periode er op heb zitten, staan er gelijk weer mensen voor de deur om me binnen te halen.”

Iemand die het de moeite waard vond om op zo’n moment te wachten was de toenmalige voorzitter Johan van de Wetering van De Kruimelschaar. Hij zag zijn volhouden beloond. Inmiddels is Herman ruim 20 jaar penningmeester. Het lijkt bij hem thuis op een compleet administratiekantoor.

“Er gaat geen dag voorbij of hij zit met de neus in de cijfertjes”, lacht zijn echtgenote die bij het inschenken van de koffie iets van het interview meekrijgt. “Zij is zelf een gedreven vrijwilligster van de hulpdienst, loopt collecte en doet veel  voor de actie ZOA van de kerken”, geeft hij gelijk lik op stuk. Ze zijn het wel over eens dat binnen een gezin partners met de neus dezelfde kant uit moeten kijken om het vrijwilligerswerk goed tot z’n recht te laten komen.

Zijn inzet voor De Kruimelschaar is veelomvattend. Alleen al de administratie van het vervoer vergt bdagdelen. Het is alom bekend dat hij inzicht heeft in hetgeen aan subsidies speelt bij gemeente en rijk. Herman zette als geen ander de schouders onder het nieuwe hospice.  Zonder zijn overzichten en prognoses  maar vooraal ook zijn tehcnische kennis was het allemaal een stuk moeilijker geweest. Als huismeester ziet hij nauw toe op datgene wat nodig is om het hospice goed te laten functiioneren.

Voor een penningmeester lijkt vertrouwen het grootste bgoed. “Voor mij is dat de controle. Wanneer statuten niet in en geregeld toezicht voorzioen schakel ik zelf een expert ion om me op de vongers te kijken. Bij de meeste organisaties  is die controle er via de kascommissie.” Het is niet zo verwonderlijk dat  als een ledenvergadering voor een belangrijke beslissing staat er eerst naar Herman wordt gekeken. Hij weet niet alleen of het financieel verantwoord is maar kan bovendien met zijn technisch inzicht beoordelen of het om andere redenen een verstandig besluit is.  En van bestuurders hoor je dat de mening van de bescheiden penningmeester zwaar meetelt bij de besluitvorming.

Vrijwilligersacademie Noord Oost Veluwe organiseert de workshop ‘Vrijwilligerswerk in coronatijd’. Het ‘normale’ leven komt, met alle nodige voorzorgsmaatregelen, weer langzaam op gang. Maar geld dit ook voor vrijwilligerswerk? Hoe ga je in deze tijd om met de inzet van vrijwilligers? Wat kan er al wel en wat kan er (nog) niet?

De Vrijwilligersacademie organiseert een bijeenkomst waarin we met diverse soorten vrijwilligersorganisaties kennis en ervaringen uitwisselen hoe we één en ander aan kunnen pakken. Vanuit de sportwereld, ouderenzorg en een welzijnsorganisatie zullen voorbeelden gegeven worden hoe er weer gestart wordt met vrijwilligerswerk. Daarnaast is er de ruimte om onderling met elkaar kennis en ervaringen uit kunnen wisselen en van elkaar kunnen leren.

Wil jij deelnemen aan deze workshop? Aanmelden kan via onze site: https://epedoet.nl/workshop/vrijwilligers-in-coronatijd/

Opstart overig aanbod Vrijwilligersacademie

We hebben een aantal workshops die gepland stonden moeten annuleren. Met bovengenoemde workshop gaat de Vrijwilligersacademie weer van start. Vervolgens zullen we ook weer andere workshops in de plannen. Zoals: laaggeletterdheid, interculturele communicatie of grenzen stellen. We gaan er mee aan de slag en houden je op de hoogte.

Roelfien Bakker uit Vaassen is een vrijwilligster van de buitencategorie. Van kindsbeen af besteedt ze een groot deel van haar vrije tijd aan vrijwilligerswerk. Nu ze sinds een jaar gepensioneerd is profiteert de gemeenschap in nog ruimere mate van haar inzet voor een groot aantal organisaties.

Haar wieg stond in het Groningse Vriescheloo, het dorp waarvan de schilder Jozef Israëls zegt dat het ’t schoonste van Europa is. “Mijn ouders waren daar onder meer actief voor de kerk. Moeder kookte voor mensen in de buurt en ving jongeren op die het thuis niet breed hadden. Zelf hadden ze ook moeite om rond te komen. Vader werkte bij een boer. Niet bepaald een vetpot. Daar heb ik me ingezet voor tig collecties. Bijna wekelijks ging ik op pad. Als de mensen me zagen aankomen ging het hekje dicht. Zo in de geest van: daar heb je die schooier ook weer.”

Mantelzorg

Na haar studie ging ze werken in Ridderkerk. “Mijn moeder werd ziekelijk. ’s Avonds na de dienst zocht ik mijn ouders op. De afstand was groot. Om die reden ben ik gaan zoeken naar een baan op wat kortere afstand en  kwam zo in Apeldoorn terecht. Na het overlijden van mijn moeder was ik nog 12 jaar mantelzorger op afstand voor mijn vader. Ieder weekend ging ik naar Groningen.”

Dat is inmiddels 27 jaar geleden.  “Zo lang woon ik nu in Vaassen. Daar heb ik gelijk wat dingen opgepakt.” Wat volgt is een indrukwekkende lijst aan bezigheden.

Veelzijdig

“Ik sloot me toen ik  in Vaassen kwam wonen gelijk aan bij de wijkvereniging Heggerenk. Deed daar hand- en spandiensten. Een wijk waar de mensen snel doorstromen en weinig beleving met de woonomgeving bestaat. Al snel werd ik voorzitter. Inmiddels is daar het secretariaat aan toegevoegd. Schrijf er maar niet over, want de vereniging leidt een kwijnend bestaan. Dames die eens per maand komen bridgen.”

Bij  Koppel-Swoe maakt ze deel uit van het Formulierenteam. “We helpen inwoners om hun financiering op orde te krijgen. Dat moet ik nu helaas op afstand doen. Mensen bellen of appen om te laten weten dat ze me zo missen. Ze lopen nu vast met dingen omdat ze niet digivaardig zijn. Ik neem contact op met organisaties om voor hen uitstel van betaling te regelen. Wat je in die functie meemaakt tart je fantasie.”

Statushouder

Bij steunpunt Bloemfontein in Vaassen zorgt ze voor koffie en thee op de woensdagen dat studenten van het opleidingsinstituut ROC Aventus Apeldoorn er praktijklessen hebben. Maar daar blijft het niet bij. “Soms verleen ik met mijn juridische achtergrond inhoudelijke bijdragen. Daarnaast begeleid ik een jonge statushouder die een MBO 4 opleiding volgt aan het instituut Landstede in Zwolle. Hij komt regelmatig bij me thuis onder de uitdrukkelijke voorwaarde dat hij met niemand anders contact mag hebben. Ik stop daar veel energie in. Mijn beloning komt er aan: in oktober studeert hij af.”

Taalmaatje

Roelfien is taalmaatje in de Bibliotheek, “Daar volgde ik een cursus voor. Iedere woensdag oefen ik met een vrouwelijke statushouder de Nederlandse taal.” Ze is secretaris bij de Bibliotheek Noord-Veluwe,  bij Radio 794  en  voorzitter van een bridgeclub in Emst.  Ongetwijfeld vergeten we nog een en ander.

We gunnen haar het laatste woord. “Met fietsen en wandelen kom ik nu de tijd door. Ik ben sterk geïnteresseerd in de geschiedenis van mijn geboortestreek en die van mijn  huidige woonomgeving. Lees daar veel over. Af en toe ga ik nog naar Vriescheloo. Ik heb daar geen familie meer. Mijn ouders, broer en zus zijn overleden. Ik zorg er voor dat de graven er netjes bij liggen, laat een bloemetje achter.”

Roelfien is genomineerd voor de vrijwilligersprijs 2020 van de gemeente Epe. Wil je ook iemand opgeven? Neem dan contact met ons op.

Michael Schuurman (33) is een bijzondere vrijwilliger. Hij zit als jonggehandicapte met een uitkering (Wajong) niet bij de pakken neer, maar maakt zich al een jaar of vijftien op diverse manieren verdienstelijk voor de gemeenschap. Trots is hij er op dat de stichting De Passerel hem inschakelt bij sollicitatieprocedures, omdat ze het van belang achten dat een cliënt meekijkt. “Ik vind het prachtig dat mijn mening mee wordt gewogen.”

Michael is allerminst te neergeslagen door zijn spraakgebrek. “Ik heb met vriendjes diverse talentenjachten georganiseerd. Mensen moeten me maar nemen zoals ik ben.” Na zijn verhuizing van de Randstad naar Epe neemt eerst Kees Kamphuis van de Tennisvereniging Epe hem onder zijn hoede. Bij de RSG tilt hij aan de organisatie van voorlichtingsavonden, waarbij mensen uit de praktijk hun ervaringen delen met scholieren. ,”Ik heb er de burgemeester ook bij kunnen betrekken”, geeft hij aan.

Het gemis van een vaste baan beklijft. “Ik zou het als een ultieme beloning zien voor mijn vrijwilligerswerk.”

Divers

Dat loopt sterk uiteen. ,,Bij Epopfestival draai ik vooral bardiensten, help ook bij het opbouwen en afbreken. In Apeldoorn is Roots in the Woods de grote broer van Epop. Daar ben ik al zo’n zeven jaar bij betrokken. Ik doe er van alles en nog wat. Meer in de sfeer van de organisatie want met twee linkerhanden kun je het fysieke werk beter aan anderen over laten. In zoverre dat ik achter de bar wel uit de voeten kan.” Dat bewijst hij onder meer ook op Epische avonden. Michael was totdat de stekker er uit ging een onmisbare schakel bij het Halloween-gebeuren in het Eper centrum. ,,Ik denk dat het is gestopt omdat men er een te grote concurrentie in zag voor het Sinterklaasfeest”, geeft hij zijn gedachten prijs.

De naam van de Passerel is al gevallen, waar hij op een aantal fronten contacten mee onderhoudt. Onder andere door op De Nijesteen met een maatje een huiskamerconcert te organiseren. ,”We vonden Lenny Kuhr bereid om haar medewerking te verlenen. Je weet wel, de winnares van het Eurovisie Songfestival. Dat werd een geweldige avond kan ik je vertellen.”

Inzet

Michael mag zichzelf dan niet onder het gilde van de handige jongens scharen, hij steekt wel de handen uit de mouwen bij de Paardenvierdaagse. Hij scant er polsbandjes, draait terreindiensten en helpt bij de braderie. Bij de Badminton sjouwt hij wat af als het om de Paasbrodenactie gaat.

Hij is het schoolvoorbeeld van een jongere die zich niet murw laat maken door tegenslagen in het leven, maar het credo huldigt dat je er onder alle omstandigheden iets van kunt maken. Waarbij het hem wel opvalt dat je op zoek naar een baan welwillendheid ontmoet tot het moment dat de portemonnee er aan te pas komt. Die teleurstelling werkt hij weg als vrijwilliger. “Wanneer er organisaties zijn die helemaal stuk lopen met klussen dan mogen ze me bellen”, luidt zijn slotwoord.

Elk jaar worden er in de gemeente Epe vrijwilligersprijzen uitgereikt. Dit om vrijwilligers te bedanken voor hun inzet. Eén van deze prijzen is de prijs ‘Vrijwilliger van het jaar’. Deze prijs wordt jaarlijks uitgereikt.

Hiervoor kunnen vrijwilligers aangemeld worden. Vanuit deze aanmeldingen worden er acht vrijwilligers genomineerd als ‘vrijwilliger van de maand’. Zij maken kans om vrijwilliger van het jaar te worden. Alle vrijwilligers van de maand worden geïnterviewd voor de krant en ook op onze website lees je over de inzet van deze vrijwilligers. Uit deze acht nominaties kiest de jury de Vrijwilliger van het jaar. De jury bestaat uit vier leden, één uit elk dorp van de gemeente Epe. Wie deze prijs wint, wordt bekend gemaakt tijdens de Nieuwjaarsreceptie op het gemeentehuis.

In de gemeente Epe zijn veel inwoners actief als vrijwilliger. Velen zetten zich hier met hart en ziel voor in. Ken jij iemand die het verdient om vrijwilliger van het jaar te worden als waardering voor al zijn of haar inzet? We horen het graag!

Voorwaarden vrijwilligersprijs:

Je kan iemand aanmelden via persburo.veen@planet.nl of epedoet@koppelswoe.nl