Vrijwilliger van het jaar 2021 top 3

In 2021 zijn acht vrijwilligers genomineerd voor de prijs Vrijwilliger van het jaar 2021. Hieruit heeft de jury van de Vrijwilligersprijzen eind 2021 een top drie gekozen. In deze top 3: Ans Scholten, Hillie Stenfert en Gerrit van der Weerd. Gefeliciteerd!

Volgende week worden de prijzen uitgereikt en wordt bekend wie Vrijwilliger van het jaar 2021 wordt. De prijzen worden, i.v.m. de corona regels, in klein comité uitgereikt. Hieronder lees je nogmaals de interviews met Ans, Hillie en Gerrit waarin zij vertellen over het vrijwilligerswerk wat zij doen.

Ans Scholten

Ans Scholten staat voor gemeenschap Zuuk

Zèlf vindt ze het helemaal niet bijzonder dat iemand zich inzet voor de samenleving, maar mensen om haar heen weten dat Ans Scholten daar heel veel energie in steekt. In dit geval voor de Zuuker gemeenschap. Dat is er één waar de naoberschap nog niet is verdwenen, waar mensen een hechte eenheid vormen. Niet in de laatste plaats door de buurtvereniging, die na het opheffen van de Zuukerschool een nog grotere taak heeft bij het vasthouden van saamhorigheid.

Ans volgde in het bestuur haar man op, die jarenlang het voorzitterschap bekleedde. Dat gebeurde niet rechtstreeks. Toen een geheel bestuur aftrad werd er van alle kanten een beroep op haar gedaan om in het gat te springen. Haar gave om mensen te verbinden bleef niet onopgemerkt. Ze beheert de penningen en verricht daarnaast allerlei organisatorische taken. “Je weet hoe het gaat. Als je kinderen op school hebt zit je al gauw in de Ouderraad. Daarna werd het de Medezeggenschapsraad. De school is een samen bindend element in onze gemeenschap. Fysiek is dat nog steeds zo, want als Buurtvereniging houden we daar onze bijeenkomsten.

Het is ons veel waard dat het gebouw in ieder geval behouden blijft. Ze is als het ware het epicentrum van onze activiteiten. Die houden we in de gemeenschapsruimte. We hebben de handen ineen geslagen voor een flinke opknapbeurt ervan. Die is niet helemaal gestript, maar is wel flink aangepakt met veel meer dan een kwastje verf. We hopen dat we hier nog jaren terecht kunnen.”

Nieuwsbrief

De buurtvereniging besefte dat stilzitten in coronatijd het contact tussen de 525 leden op losse schroeven zou kunnen zetten. “Toen de school nog operationeel was mochten we in het achterste deel van de schoolkrant. We hebben een goed alternatief gevonden in de vorm van een nieuwsbrief. Die wordt rondgebracht door bestuursleden. Op die manier voorkom je dat mensen zich vervreemden, een gevaar dat zeker in coronatijd om de hoek loert.

We hebben tevens de oud papier actie overgenomen. Vaders van leerlingen verzamelen op vijf zaterdagen in het jaar papier met trekkers en karren. Dat gaat naar vier containers die voor de school staan De firma Herms brengt ze naar Circulus die ons uitbetaalt. Het levert toch een aardig centje op waarmee we voor een deel onze activiteiten kunnen financieren.” Het gaat om een flinke reeks. Om de veertien dagen klaverjassen, kruisjassen en jokeren, dart avonden, creativiteit in de vorm van houtsnijden en handwerken; niet te vergeten de Paasrit, die in de hele regio bekendheid geniet.

“We proberen iedere keer wat nieuws uit. De ene keer is de animo wat groter dan de andere keer. Als je niets doet weet je zeker dat de animo verflauwt.”

Zuuker feest

Het meerdaagse Zuuker feest is ook vermaard. Ans: “Het valt weliswaar onder de Buurtvereniging, maar wordt in goed overleg  georganiseerd en geregisseerd door een eigen bestuur. Eind deze maand is de herstart van het verenigingsleven.”

Ze heeft als vrijwilligster diverse andere zaken om handen. Houdt een badmintonclub met recreanten aan de praat, staat achter de bar bij de vogelhoudersvereniging De Goudvink, doet de tombola bij de jaarlijkse tentoonstelling bij deze vereniging  waarvan haar echtgenoot het voorzitterschap bekleedt. “Hij op zijn beurt helpt ons weer bij de renovatie van de gemeenschapsruimte in de school. Vrijwilligerswerk is iets waar je samen achter moet staan. Ik ben reuze benieuwd hoe het nu allemaal weer op gang komt. Dat brengt een stukje spanning met zich mee. Je moet zelf ook even uit de sfeer van de coronamoeheid komen door goed na te denken of je dit en dat hebt gedaan in de voorbereiding. Je merkt aan veel mensen dat ze graag weer met elkaar in contact willen komen.”

Hillie Stenfert

Hillie Stenfert: bijna halve eeuw vrijwilligerswerk!

EPE – Bijna 50 jaar onafgebroken verricht Hillie Stenfert vrijwilligerswerk in de gemeente Epe. “Ik heb er nog steeds plezier in en als me de gezondheid gegeven wordt hoop ik het nog een tijdje vol te houden”, zegt de Hattemse van origine, die na haar huwelijk in Epe kwam wonen. Haar gemeenschapszin strekt zich uit over een breed terrein: van de Goede Herderkerk, via het Hospice en de Kruimelschaar tot de voetbalvereniging Oene.

Tot aan haar pensionering maakte ze beroepshalve lange dagen. “Ik ging om zeven uur de deur uit, kwam tegen zessen ’s avonds weer thuis en om acht uur vroeg het vrijwilligerswerk mijn aandacht. Ach, als je erop terugkijkt heb ik best veel onderhanden gehad, maar zo zijn er meer mensen hoor. Het heeft mijn leven in hoge mate verrijkt.”

Hillie denkt dat ze het een beetje van huis uit heeft meegekregen. “Mijn vader was actief betrokken bij de voetbalvereniging Hatto Heim. Hij zat in de keuzecommissie die het eerste elftal samenstelde. Als die mannen ’s avonds bij ons in de huiskamer hun besprekingen begonnen moesten wij als kinderen naar bed.”

Toen ze in Epe kwam wonen werd ze gelijk actief voor de Goede Herderkerk. “Het begon met de zondagschool, vervolgens de commissie van bijstand, daarna ouderling en nu diaken. Als snel daarna ging ik aan de slag voor de Kruimelschaar. Ik bezoek wekelijks twee mensen. Dat neigt een beetje naar Mantelzorg met ziekenhuisbezoek en dergelijke. Ik heb nog twee andere bezoekadressen waar ik iets minder vaak mijn neus om de deur steek. Met hen voer ik soms diepgaande gesprekken. Daar leer je veel van.”

Hospice Casa Vera heeft haar hart. Het blijkt uit het antwoord op onze vraag wat er overeind zou blijven als dat slechts één casus zou mogen zijn. Dan hoeft ze geen seconde na te denken om de naam van deze instelling in de mond te nemen. “Het is zo hartverwarmend om voor mensen in hun laatste levensdagen iets te kunnen betekenen. Ze vragen me wel eens of ik het niet allemaal mee naar huis neem. Dat valt wel mee, maar het laat je natuurlijk niet onberoerd. Je kunt en wilt je gevoelens niet uitschakelen.”

Samen met haar man zet ze de schouders onder de groep Lief en Leed van de voetbalvereniging Oene. Zij schrijft bij rouw en trouw warme woorden op een kaart die hij bij de leden thuis bezorgt. En voor we het vergeten: ze loopt ieder jaar tig collectes, schenkt koffie in het verzorgingshuis De Boskamp en werkt nog twee dagen per week als vrijwilligster mee in de christelijke boekhandel Pelgrim. In de afgelopen anderhalf jaar verraste ze mensen die corona opliepen met een attentie. De kosten nam ze voor eigen rekening. Dat krijgen we te horen van mensen om haar heen, want zelf doet ze er liever het stilzwijgen toe. Alleen op woensdag ‘neemt ze vrij’. Die is  bestemd om bij te tanken via een fiets- of wandeltocht. Ze kan niet ontkennen veel voor de gemeenschap te doen, maar is er allerminst van overtuigd dat het allemaal in de krant moet.

Gerrit van der Weerd

Gerrit is vrijwilliger  vanuit zijn geloof

OENE – Gerrit van der Weerd zet zich in voor ex-gedetineerde mannen onder de paraplu van De Ontmoeting aan de Heerderweg in Epe. Daarnaast is hij nauw betrokken bij het Ontmoetingsnetwerk vanuit dezelfde organisatie, bezoekt mensen thuis die op meerdere vlakken problemen ervaren. “Ik put mijn kracht uit de praktische kant van het evangelie: daden gaan voor woorden. De inspiratie komt voor mij van de Grootste Vrijwilliger ruim 2.000 jaar geleden.”

Bij De Ontmoeting behandelt hij samen met een collega Bijbelgedeelten voor mensen die van het padje zijn geraakt. “De eerste twee weken is dat voor deze mannen een verplichting, het vervolg ervan vindt op vrijwillige basis plaats. Ik leer veel van de gesprekken met deze ex-gedetineerden. Ze kunnen er een half jaar verblijven of ook drie jaar. Het is verrijkend om te ervaren hoe mensen die op verschillende manieren van de rails zijn geraakt, in het evangelie de Deur vinden van het gebouw waarin ze opgesloten zitten. Je krijgt er zo ontzettend veel voor terug. Je wordt geconfronteerd met het gegeven dat een mens het meest leert van de fouten die hij maakt. Als je het allemaal voor de wind gaat, meen je het evangelie niet nodig te hebben. En het mooiste is dat alle hulp die je krijgt gratis wordt verleend, net als ruim twee eeuwen geleden de Opper Vrijwilliger ons voor hield.”

Bezoek

Van der Weerd is heel nauw betrokken bij het Ontmoetingsnetwerk van De Ontmoeting. Een sociaal vangnet voor mensen uit de gemeente Epe die op meerdere vlakken problemen ervaren. De achterliggende gedachte is om het inschakelen van formele zorg te voorkomen. Mensen waarvan de bodem is weggevallen onder de bestaanszekerheid. De helpende hand bieden bij het op orde brengen van hun leven, het aangaan van nieuwe contacten, overleg met burgerlijke instanties. Gerrit: ”Het is in al die contacten niet een kwestie van alleen geven, maar ook en vooral van ontvangen. Voor mij vormen deze contacten de wekelijkse top. Mensen mogen een andere mening hebben. Soms haakt men af omdat je naar hun mening te dicht bij ze komt. Maar veel vaker ontstaat er een vertrouwensrelatie en zie je mensen opfleuren, krijgen ze weer houvast. Het maakt voor mij niet uit tot welke kerkelijke richting ze behoren. Niemand heeft de wijsheid in pacht. Je komt af van vooringenomenheid als je de werkelijke reden hoort waardoor iemand uit het lood geslagen is. Status speelt geen rol in die gesprekken. Vaak is het ontbreken van liefde in de jeugd de oorzaak dat het mis gaat. Een glimlach en een luisterend oor blijkt een goed medicijn. Het mooiste wat je ervaart is dat het vertrouwen in het leven, het geloof, binnen komt. Van deze verhalen ervaar je  hoe dingen fout kunnen gaan en daarvan leer je meer dan van de momenten en jaren waarin het leven je toelacht.”

Vrijwilliger ben je in zijn visie zeven dagen in de week door open te staan voor de noden van de ander. Het evangelie in de praktijk. Met dank aan zijn gezin dat dit voor hem mogelijk maakt.

Interviews en foto’s door: Dick van der Veen