Piet van der Hulst: genomineerd als vrijwilliger van het jaar 2021

Piet (90) geeft taalles aan vluchtelingen

Piet van der Hulst, in oktober wordt hij 91 jaar, adviseert de senioren in onze samenleving om zo lang mogelijk onder de mensen te blijven. Zelf geeft hij daarin het goede voorbeeld met vrijwilligerswerk voor het Taalpunt in Epe.

Van der Hulst, Delftenaar van geboorte, trok na zijn pensionering naar de Veluwe. “Ik wilde wat om handen hebben. In eerste instantie heb ik me verdienstelijk kunnen maken bij de voetbalvereniging EZC 84. In mijn jonge jaren floot ik wedstrijden voor de Koninklijke Nederlandse Voetbal Bond. Zelf heb ik enkele jaren een balletje getrapt, maar toen ik stuitte op fysiek ongemak, was het leiden van wedstrijden een leuk alternatief. Bij EZC wisten ze dat ze altijd een beroep op me konden doen. Dit tot wederzijds genoegen.”

Talenknobbel

Van der Hulst beschikt over een talenknobbel. “Voor mijn werk als topograaf kwam ik regelmatig in het buitenland. De Frans en Engelse taal hebben voor mij geen grote geheimen. Dat kwam me goed van pas op het moment dat ik met taallessen voor vluchtelingen te maken kreeg. Ik las er over in een huis aan huis krant.” Hij reageerde er op en stond even later in Wissel voor een groep van twintig mensen. “We werkten een programma af, waarvoor de cursisten een boekwerkje kregen aangereikt. Het gebeurde op vrijwillige basis. Dat werkte niet. Dan kwam de ene cursist niet opdagen, de week erna bleven anderen weg. Op een gegeven moment had ik er nog maar vijf over. Toen heb ik er een punt achter gezet. Vrijwillig is voor mij niet vrijblijvend.”

Somaliër

Daarna ontstond contact met  Margriet van het Taalpunt. “Ik begeleid nu een Somalische man, waarmee ik eens in de week communiceer in de Bibliotheek. Dat gebeurt één op één. Dat geeft gelegenheid tot meer diepgang. We hebben het over diverse thema’s als gezondheid, vakantie, reizen. In de afgelopen weken hebben we het bijvoorbeeld over voetballen gehad. Hoe het in elkaar steekt met zo’n Europees toernooi. In de bibliotheek hebben we een aparte hoek. Er staan allerlei boeken die we kunnen gebruiken om een onderwerp voor een gesprek te vinden. Die heb ik nog niet nodig gehad. Wanneer de cursist aangeeft er in de praktijk veel aan te hebben is dat voor mij de grootste beloning. Wanneer mij de gezondheid is gegeven hoop ik dat nog een aantal jaren te kunnen blijven doen.”

Autorijden

Piet fietst nog en zit achter het stuur van zijn auto, om moeiteloos naar een zoon in Groningen te rijden. “Ik volg ieder jaar een cursus voor oudere automobilisten. Je gehoor en je gezichtsvermogen worden gekeurd en je mag een uur lang rijden om te bewijzen dat je in het moderne verkeer nog mee kunt. De laatste keer had ik een vrouwelijke instructeur. Die zei me dat ze rustig met mij op vakantie wilde. Het fietsen vergt wat meer concentratie. Het voltrekt zich in deze tijd allemaal wat sneller en daarin ben je niet meegegroeid. Mijn voordeel is dat ik een drukke stad als Delft gewend ben. Leeftijdgenoten zeggen dat ze moeite hebben met het rijden op een snelweg. Dat is voor mij nu juist een vorm van ontspanning.”

De coronaperiode was voor Van der Hulst een lastige. “De taallessen lagen stil, de kerkgang stond op een laag pitje. Na het overlijden van mijn vrouw drukte dat extra zwaar. De muren geven geen antwoord op vragen die je hebt. Door waar dat met inachtneming van de maatregelen toch onder de mensen te blijven ben ik door die periode heen gekomen. Ik ben blij dat nu zo ongeveer alles weer mogelijk is.”