Mary van Dijk genomineerd

Dit is de vierde bijdrage in de serie Vrijwilliger van de Maand. Tijdens de Nieuwjaarsreceptie van de gemeente wordt de Vrijwilliger van het Jaar bekend gemaakt.

Mary van Dijk: koningin van de wilskracht

Mary van Dijk uit Epe werd op haar 19^e geschept door een auto. Ze raakte ernstig gewond, onderging zesentwintig operaties, leed veel pijn en moest 29() jaar later alsnog een been amputatie ondergaan. Met enorm doorzettingsvermogen slaagde ze er in om zich in de maatschappij staande te houden. Wat heet! Ze vond ook nog de kracht om als vrijwilliger baanbrekend werk te verrichten.

Zo was de motor van KorterMaarKrachrtig, eerst een stichting en nu een vereniging voor mensen met een amputatie. Ze werd bestuurslid en voorzitter, nam recent na 18 jaar afscheid. De mensen om haar heen weten dat ze met de inspanningen die ze voor deze doelgroep (inter)nationaal verrichtte, naast nog een grote hoeveelheid ander vrijwilligerswerk, op de toppen van haar kunnen liep e3n op 66-jarige leeftijd ook eens meer voor zichzelf moest kiezen. Een zware operatie riep haar tot de orde. Maar daar waar het dag en nacht werk moest worden geparkeerd is ze wel actief gebleven voor de Zonnebloem en niet zo zuinig ook.

Initiatief

Ze kan het zelf het best op een rijtje zetten. “Ik ben geboren in Puttershoek. Ruim 32 jaar geleden kwam ik naar Epe. Daar zitten ze niet op jou te wachten. Zelf initiatief nemen dus. Ik reageerde op een advertentie en werd oppasjuf in de Hoge Weerdschool. Dat heb ik tien jaar gedaan naast tien jaar handenarbeid voor de Gildeschool. In 2006, na mijn amputatie, kwam ik tijdens de revalidatie in aanraking met Co Appelman Zij maakte deel uit van de net opgerichte stichting KorterMaarKrachtig. We hebben veel moeten doen om aandacht voor onze mensen te krijgen. Een deel van een mars met cabaretière Claudia de Breij meegelopen, geld ingezameld  en dat aangeboden in het Glazen Huis.”

Voetbal

Mary lag al met al jaren in het Clara ziekenhuis in Rotterdam Zuid. “Daar kreeg ik een hekel aan voetbal. Als Feijenoord thuis speelde ging het bezoekuur op zondag niet door. Je leeft in zo’n situatie bij kaarten en bezoek. Jaren later, in 2012, kwam ik in gesprek met een jongen die door botkanker een been had verloren. Hij beschikte over talenten als voetballer. Het heeft geleid tot de oprichting van het Nederlands Geamputeerden Voetbalteam, waar ik veel tijd aan heb mogen besteden.

Deze Oranje-variant is nog altijd actief. Het kostte moeite om er media aandacht voor te krijgen. Een half jaar later lukte dat wel. In een oefenwedstrijd tegen de Belgen brak een vechtpartij uit tussen supporters. Drie spelers van ons en vier Belgen bemoeiden zich ermee en hakten met krukken op elkaar in. Toen ik ‘s nachts om één uur thuis kwam was de telefoon ontploft. Vanuit alle delen van de wereld werd ik benaderd. We hebben de rotte appels er uit gesneden en zijn verder gegaan. Ik ben er in 2013 uitgestapt en zie nu met genoegen dist het staat als een huis.”

Wandelvierdaagse

Vanaf 1993 tot enkele weken geleden was Mary intensief betrokken bij de organisatie van de Eper Paardenvierdaagse. Ze moest er om de al genoemde reden een punt achter zetten.

Inmiddels was ze al wel enige tijd actief voor De Zonnebloem in Epe. Ze verzorgt daar de administratie. Het bestuur daar laat weten dat ondanks haar handicap altijd klaar staat voor de medemens, bijvoorbeeld als de verzekering hulpmiddelen niet wil vergoeden. “Ze gaat de strijd aan, brengt mensen naar de dokter, begeleidde iemand in de laatste fase van haar leven en voerde haar testament uit. Ze is voor de Zonnebloem van onschatbare waarde”, wordt ons meegegeven.

Mary zegt dat ze de roep meekreeg van haar moeder die het vrijwilligerswerk in een bejaardenhuis opzette en daar dertig jaar van haar tijd instak.

Foto en tekst: Dick van der Veen