Jan Tellegen genomineerd als vrijwilliger van het jaar 2022

Jan Tellegen maakt er het beste van

Met grote fysieke beperking inzet als vrijwilliger

OENE – Jan Tellegen rolde door afwijking aan beide heupen van de ene operatie in de andere, van de ene langdurige revalidatie in de volgende. Het belette hem niet om met al die fysieke beperkingen zijn nek uit te steken als vrijwilliger. Een aangrijpend verhaal van een doorzetter die zich naar eigen zeggen  niet  als een krakkemikkige kerel in de hoek laat zetten, maar van het leven maakt wat er van te maken valt.

Het relaas van een verpleegkundige die stukje bij beetje zijn baan moest opgeven, van -letterlijk en figuurlijk-  vallen en opstaan. Tegen de eeuwwisseling voltrok zich het onvermijdelijke, een eerste operatie met als nasleep maandenlange revalidatie.  Dat herhaalde zich bij een tweede heupcorrectie.

Jan: “Dat hele proces kun je gelijk schakelen met topsport. Het vergt geestelijk en lichamelijk het uiterste. Mijn eigenlijke werk kon ik vergeten; het werd een vlucht naar een administratief alternatief.

Ada en ik werkten beide parttime. Dat vergde veel improvisatie in een gezin met vier jonge kinderen. We vielen financieel buiten allerlei regelingen. Dankzij de steun van familie, vrienden en kennissen, het intensieve sociale netwerk, zijn we door die periode heen gekomen.”

Tegenslag

Maar de weg naar de toekomst bleek geplaveid met nieuwe tegenslagen. Jan: “Ik kon in de verpleegkunde niet meer verder. In het bakhuis achter de oude Landbouwschool stortte ik me als vrijwilliger op dagbesteding voor mensen met een verstandelijke beperking. Zo bleef de structuur behouden, totdat de locatie daar werd gesloten en  ik in een diep gat viel. Een hersenbloeding wierp me verder achteruit.

De huisarts en de stiching Mee hebben ervoor gezorgd dat ik zelf in de dagbesteding terecht kwam. Dat voltrok zich bij de stichting Siva, een activiteitencentrum in Teuge, waar ik leerde tekenen, schilderen en houtbewerken. Weer kwam er een kink in de kabel. De taxivergoeding verviel. Mijn vader heeft me daarna nog een paar jaar van en naar Teuge gebracht.”

Doorzetter

Tellegen maakte in Teuge indruk met zijn grote doorzettingsvermogen. “Ik werd benoemd in de kunstcommissie. We organiseren exposities in de sfeer van kunstuitingen met een verhaal.

Zo kwamen we er ook mee in het Kulturhus in Oene terecht. Daar ben ik gevraagd om mee te draaien in het beheer. Ondanks nog weer twee heupoperaties en de daarmee samenhangende lichamelijke beperking heb ik een diploma voor het werken in de bardienst en een brevet reanimatie behaald. Ik maak me verdienstelijk met behandeling post, het verzorgen van planten, controle van sanitaire blok, helpen in de tuin, koffie zetten enzovoort. Door corona is dat allemaal op een wat lager pitje gekomen, maar in het najaar hopen we daar weer mee verder te kunnen.

Als kind ben ik betrokken bij het kerkelijk verenigingsgebouw De Ark. Daar draag ik naar vermogen bij aan de werkzaamheden van de tuinploeg.”

Nare val

Door de heupoperaties en vooral het langdurige revalideren zat er voor hem de laatste jaren geen vakantie in  Jan: “Ada moest er een paar dagen alleen op uit. Haar werk in de zorg naast de huishouding en de steun aan mij is met geen pen te beschrijven.

Vorige maand konden we dan eindelijk samen een weekje naar Limburg. Viel ik daar van de fiets  en brak mijn bovenbeen. Ik zit nu voor 12 weken vast aan de rolstoel. Daarna stapje voor stapje werken aan herstel. Ik moet stabieler worden.

Een tijdje geleden kreeg ik een beleving, waarbij de warmte van mijn benen omhoog trok. De volgende dag kon ik weer recht vooruit met de rollator. Een klein wonder. Daar houd ik me aan vast. Ik leid vanaf mijn 38^ste een leven van vallen en opstaan. Het is zo fijn dat ik met al mijn ongemak toch wat terug kan doen voor de maatschappij, voor alle lieve mensen die me omringen, een aantal vanaf de lagere school. Ik ben een positief ingesteld mens.”

Tekst en foto: Dick van der Veen