EpeVertelt! is een rubriek waarbij EpeDoet! mensen uitnodigt die vertellen over het vrijwilligerswerk dat zij doen. Deze keer gingen we in gesprek met Nettie Aslander en Ria Brands, twee bestuursleden van Stichting Kunsthuis KEK in Epe. Ze dragen zorg voor de bestuurlijke kant maar staan ook volop in de uitvoeringsstand. Zo hebben ze onder meer contact met kunstenaars en regelen ze exposities en andere praktische zaken. Dat ze hier beiden veel plezier aan beleven, blijkt duidelijk uit het enthousiasme waarmee ze hierover vertellen.

KEKhuis

KEK staat voor Kollektief Eper Kunstenaars. Het creatieve collectief is al 40 jaar actief in Epe. “Naast het bestuur is er een groep van 30 tot 35 kunstenaars bij ons aangesloten. Samen bedenken we welke activiteiten er in  het KEKhuis georganiseerd worden. Dit kan van alles zijn maar altijd staat de beeldende kunst centraal. Een tekencursus, jeugdtoneel, een tentoonstelling of een lezing. Kunstenaars komen met ideeën en deze gaan we samen uitdenken en realiseren”, vertelt Nettie.

In KEKhuis gebeurt van alles. Er zijn maandelijks wisselende exposities. Er is een standaard dagverhuur voor creatieve dagbesteding en het pand wordt eveneens verhuurd aan maatschappelijke organisaties en kunstenaars om te werken en overleggen. Als er een tentoonstelling is, is het KEKhuis op vrijdag, zaterdag en zondag geopend.

Bij elke tentoonstelling blijven de tafels in het midden van de ruimte staan. “Dit maakt het bezoeken van de tentoonstelling eveneens tot een ontspannen moment. Mensen kunnen op deze manier laagdrempelig met elkaar en met de kunstenaar in gesprek. We willen verbinding creëren”, aldus Nettie.

Onder andere voorzitter gezocht

Het bestuur bestaat nu uit vier bestuursleden. Het viertal zoekt naarstig naar aanvulling, waaronder een voorzitter. Ria en Nettie: “We zoeken uitvoerende bestuurders, mensen met liefde voor kunst. We zoeken geen standaard voorzitter, we kunnen zelf ook prima een overleg voorzitten. Het is meer dan dat. Het moet iemand zijn die overzicht en inzicht heeft en echt betrokken is bij het KEKhuis. Iemand die enthousiast is en mensen kan meenemen.”

Het bestuur vergadert zo’n vijf keer per jaar. De vergaderingen laten de breedheid van dit vrijwilligerswerk ook zien. Ze zijn enerzijds gericht op de bestuurlijke kant en anderzijds ook praktisch. “Er wordt gekeken naar nieuwe statuten en verzekeringen. Verder zorgen we dat alles financieel goed op orde is. Daarnaast kijken we samen naar nieuwe exposities en hoe we dit moeten aanpakken. Ook komen er praktische klussen in het pand op ons pad. Zoals nieuwe gordijnen”, vertelt Ria.

Wat maakt dit vrijwilligerswerk nou zo leuk?

Wat maakt het werken voor Stichting Kunsthuis KEK nou zo leuk? Nettie heeft daar wel een antwoord op: “Het sluit aan bij mijn liefde voor kunst en kunstenaars. Daarbij kan ik hier mijn organisatietalent in kwijt. Ik mag dingen regelen en houd overzicht. Ik wil graag dat het KEKhuis bekend is bij een brede groep mensen. Ik ben net een marktkoopvrouw.”

Ria vult haar aan: “Ik ben gek op tekenen en schilderen, dit is mijn brug naar kunst. Het is heel divers en ik neem kunst tot me. Mensen zijn mijn drive. Ik kan hier iets doen, netwerken en connecties maken. Ik sta voor het KEKhuis.”

Is dit iets voor jou?

Stichting Kunsthuis KEK zoekt een bestuurslid. Meer informatie over deze vacature vind je via www.epedoet.nl/vacatures. Misschien past dit niet bij jou maar zou je wel je handen uit de mouwen willen steken in en rondom het pand? Dan ben je als vrijwilliger ook van harte welkom. Ria en Nettie gaan graag met je in gesprek.

EpeVertelt! is een rubriek waarbij EpeDoet! mensen uitnodigt die vertellen over het vrijwilligerswerk dat zij doen. Deze keer gingen we in gesprek met de twee coördinatoren van Stichting Leergeld in Epe. Organisatorisch valt de afdeling Epe, samen met Heerde en Hattem, onder de Stichting Leergeld Noord-Veluwe.

EpeVertelt! sprak met Anneke en Gerard, de coördinatoren van Stichting Leergeld Epe.

De eerste vraag aan hen is gerechtvaardigd. Wat is dit eigenlijk voor een stichting? Het duo legt uit. “Mensen met een laag gezinsinkomen of geldzorgen kunnen voor hun kinderen een aanvraag doen bij Stichting Leergeld.” Wanneer een gezin een aanvraag doet, komt er eerst een ‘intermediair’ op huisbezoek. Die gaat in gesprek, stelt vragen en bespreekt mogelijkheden. “Vervolgens kunnen gezinnen bijvoorbeeld een aanvraag doen voor zwemles diploma A, contributie en kleding/attributen voor sport, een fiets of een laptop”, aldus het duo. “Wordt zo’n aanvraag goedgekeurd, en ben je hoogstens 17 jaar, dan betaalt Stichting Leergeld de kosten. Verzoeken kunnen niet tegelijk worden ingediend.”

Zwemles en laptops

Gerard vertelt wat meer over die zwemlessen. “Zwemles is erg belangrijk. Laatst was er nog in het nieuws dat sommige mensen hier geen geld voor hebbe. Zwemlessen voor iedereen mogelijk maken, is dus erg zinvol. Zeker in een waterrijk land als Nederland.”

Anneke: “Het Journaal en Nieuwsuur besteedden onlangs uitgebreid aandacht aan laptops op school. Stichting Leergeld vindt eigenlijk dat die, net als boeken, gratis ter beschikking moeten worden gesteld, maar zo lang dat niet zo is, betaalt Stichting Leergeld ze.”

Rol van de coördinator

De intermediair heeft een verslagje van het huisbezoek gemaakt. De coördinator beoordeelt vervolgens of een aanvraag voldoet. Als dat zo is, zorgt hij/zij dat het geld wordt overgemaakt aan de ‘leverancier’. Dat is de zwemschool, de voetbalclub of de computerwinkel. “Het geld gaat dus niet naar het gezin zelf.”

Met de gegevens uit het computersysteem kan Stichting Leergeld ook nog verder aan de slag. Anneke: “We regelen dan bijvoorbeeld dat kinderen meedoen aan ‘Jarige Job’ of aan Actie Pepernoot. Dan krijgen de kinderen voor hun verjaardag een doos met cadeaus of voor Sinterklaas een cadeautje.” Gerard: “Verder coördineren wij een kledingbonnenpas en een schoolspullenpas. Kinderen krijgen dan korting op kleding of schoolspullen. Al met al is dat coördinatorschap een afwisselend klusje.” Anneke: “Je zou kunnen zeggen: de intermediairs zijn de voelsprieten voor de coördinatoren. Zij doen het werk vóór de schermen en de coördinatoren erachter. Dat is bewust zo georganiseerd: het is de bedoeling dat de coördinator zo objectief mogelijk oordeelt.”

Dankbaar, waardevol werk

Anneke en Gerard hebben hun werk zó ingericht dat zij wekelijks met z’n tweeën ’s ochtends van 9.00 tot 13.00 uur in de bibliotheek in Epe zitten. Hier werken ze samen en kunnen ze dingen afstemmen en onderling sparren. Dit is in opzet echt een moment om samen te werken. Gerard: “Maar het is geen inloopspreekuur. Het contact met de gezinnen loopt via de intermediairs.” Anneke: “Tijdens die ochtenden in de bieb hebben we regelmatig overleg met onze collega’s in Hattem en Heerde.”

Stichting Leergeld is op zoek naar een extra coördinator. Met een nieuwe coördinator kunnen vanzelfsprekend meer afspraken gemaakt worden. Gerard: “Hoeveel tijd er gaat zitten in zo’n coördinatorfunctie? Dat schommelt nogal. De start van het schooljaar is voor ons meestal ook een drukkere periode. Maar het blijft natuurlijk vrijwilligerswerk, dat je zelf kunt organiseren.” Anneke vult aan: “Ga uit van een dag in de week. Uiteraard is die tijd naar eigen mogelijkheden en voorkeuren in te richten. Vergeet niet: het is dankbaar, waardevol werk. Je kunt echt zichtbaar bijdragen aan de ontwikkeling van kinderen in je eigen omgeving.”

Wil jij coördinator worden bij Stichting Leergeld? Meer informatie over deze vacature vind je via www.epedoet.nl/vacatures.

EpeVertelt! is een rubriek waarbij EpeDoet! mensen uitnodigt die vertellen over het vrijwilligerswerk dat zij doen. Deze keer schoven wij aan bij Jeroen, Mirjam, Ron en Luuk van de Techniek Brouwerij Epe. De Techniek Brouwerij is een hele toffe plek in Epe en is erop gericht om leerlingen van het basisonderwijs kennis te laten maken met techniek en technologie.

Iedere woensdag en donderdag komen basisschoolkinderen onder schooltijd naar de Techniek Brouwerij om kennis te maken met techniek. Deze dagen worden mogelijk gemaakt door twee betaalde krachten vanuit Sterk Technisch onderwijs en vrijwilligers. De kinderen worden in kleine groepjes verdeeld die worden begeleid door een vrijwilliger. Als vrijwilliger begeleid je de leerlingen bij verschillende activiteiten en bereid je met het team het nieuwe bedachte thema voor, voor de volgende maand. “Dat maakt het ook zo leuk. Je bent als vrijwilliger echt een onderdeel van het geheel”, aldus de vrijwilligers.

Hoe ziet zo’n dag eruit?

Wij zijn er om half 9, dan doen we de benodigde voorbereiding voordat om 9 uur de leerlingen binnen komen en dan gaan we aan de slag. De kinderen krijgen eerst een presentatie van een bepaalde techniek. Hoe werkt techniek, wat komt er allemaal bij kijken? Daarna gaan de leerlingen uiteen om zelf aan de slag te gaan. Ze leren onder andere op deze manier samen te werken en inzicht krijgen in wat ze zelf kunnen. Na afloop, als de leerlingen vertrokken zijn, opruimen en sluiten we af met een kopje koffie.

Deze maand hebben ze de schilldersvakschool in huis, hierbij leren de kinderen hoe het vak in elkaar zit door het van verschillende invalshoeken te bekijken. De kinderen leren onder andere hoe de kleurenkaart werkt, het mengen van de kleuren en een muurtje behangen. Kinderen krijgen tegenwoordig veel theorie en maar weinig techniek, op deze wijze krijgen ze meer waardering voor de technische kanten.

Vrijwilligers aan het woord

Mirjam is één van de enthousiaste vrijwilligers die actief is in het technieklab: “Er komen steeds wisselende basisscholen. Dat maakt het mooi. Elke groep is anders, geen dag is hetzelfde en daardoor is het nooit saai. Ik zou willen dat ik dit had in mijn tijd! Dan had ik zeker een andere keuze gemaakt”.

Rob: “Ik heb een achtergrond in de techniek en ik ben ook leerkracht geweest. Ik kwam via EpeDoet! hier. Ik zag de oproep dat ze vrijwilligers zochten. Mijn kennis kan ik heel goed toepassen in het vrijwilligerswerk dat ik nu doe. Ik vind het gewoon heel erg leuk om de kinderen kennis te laten maken techniek en mijn enthousiasme door te geven aan die kinderen”.

Jeroen geeft aan dat het mooie van techniek is, dat je op alle leerniveaus aan de slag kunt. “tijdens deze praktijkochtenden zie je ook dat meisjes enthousiast worden. Onbekend maakt onbemind. Het beeld van vieze handen krijgen is niet terecht, kijk maar naar wat je allemaal met elektrotechniek kan doen!”

“Er is een vaste club vrijwilligers,” aldus Mirjam. “Een gezellige club met heel verschillende achtergronden. Dat maakt het dat we een mooi divers team zijn. Je hoeft er geen technische kennis voor te hebben. Maar werken met kinderen leuk vinden is wel een must.”

Zelfontwikkeling

Een mooie anekdote van Jeroen: “Een meisje komt binnen en had er weinig vertrouwen in dat ze zelf iets zou kunnen maken. Ik had haar een rustig hoekje gegeven zodat ze kon oefenen.  Ze ging aan de slag met een muurtje behangen. Toen ze klaar was ging ze van een afstandje staan en was trots op wat ze zag: “Ik kan tóch wel iets!“ Kijk daar doen we het voor. Je ziet de kinderen groeien. Mooier kan toch niet?”

Wil jij ook kinderen inspireren en kennis laten maken met nieuwe technieken en vaardigheden? Dit leuke team heet je van harte welkom! Meer informatie over de vacature lees je hier:

EpeVertelt! is een rubriek waarbij EpeDoet! mensen uitnodigt die vertellen over het vrijwilligerswerk dat zij doen. Voor deze editie zaten we op een mooie woensdagochtend in het zonnetje midden in De Tovertuin in Epe. Deze zelfoosttuin voor groentes, bloemen en kruiden is een prachtige plek om met Margreet en Anna Bonnie in gesprek te gaan. Ze vertellen vol enthousiasme over De Tovertuin. “Lekker buiten zijn en met je handen in de aarde bezig zijn. Het is heerlijk om te doen.”

Zowel Anna Bonnie als Margreet kwamen een keer bij De Tovertuin. Ze waren enthousiast en hebben meteen gevraagd of ze hier wat konden betekenen. Margreet heeft thuis ook een moestuin en neemt deze kennis mee, voor Anna Bonnie is een moestuin onderhouden helemaal nieuw. Bij De Tovertuin mag je alles doen.

“Het is leuk wat je hier allemaal leert. De initiatiefnemers Bram en Lieuwe vertellen veel. Bijvoorbeeld waarom iets op een bepaalde manier geplant of geoogst wordt. Die tips kun je gelijk toepassen. Daardoor leer je veel”, vertelt Anna Bonnie. Tijdens het vrijwilligerswerk zijn de dames lekker bezig, zoals ze dat zelf zeggen. “Een oude broek aan en lekker met je handen in de aarde wroeten”, aldus Margreet.

De dames zijn op woensdagochtend bij De Tovertuin te vinden. Deze dag komt er een redelijke vaste groep met zowel mannen als vrouwen. Maar de dames geven aan dat het werken hier heel flexibel is. “Er is ook iemand actief die in de zorg werkt, zij kijkt op basis van haar rooster wanneer ze wel of niet kan komen.” Die flexibiliteit kan heel fijn zijn. Margreet geeft advies: “Probeer het eens een ochtend naast je werk, het is zo verreikend.” Anna Bonnie vult aan: “Het is heel laagdrempelig, je komt wanneer je kan.”

De groep vrijwilligers is erg enthousiast, zo vinden ze: “Iedereen is prettig in de omgang. Dankzij De Tovertuin hebben we mensen ontmoet die we anders nooit ontmoet zouden hebben. In de pauze drinken we samen gezellig koffie en thee en dan praten we over van alles.”

Iedereen kan bijdragen

Werken in de tuin kan soms best zwaar zijn. Maar lichamelijke klachten hoeven er niet voor te zorgen dat je niet komt. Een tip van Margreet? “Ik vraag gewoon om twee klusjes voor een ochtend, zodat ik niet de hele tijd op mijn knieën hoef te zitten.” Ze vult aan: “Iemand anders komt af en toe helpen en doet zaadjes in de zaaibakken. Er wordt gekeken wat je wel kan en wat niet. Daar zoeken ze een klusje bij.”

“Soms doe je met anderen een karweitje. Of probeer je samen uit te vissen hoe iets werkt. Op een ander moment voer je diepgaande gesprekken tijdens het wieden of ben je in je eentje rustig aan de slag”, vertellen ze.

De Tovertuin

De Tovertuin is een zelfoogsttuin waar men biologisch tuiniert. Daar vertellen Anna Bonnie en Margreet wat meer over. “Het is belangrijk om goed voor de grond te zorgen. Er wordt geen kunstmest gebruikt en er komen hier geen zware machines aan te pas. De grond wordt met zorg bewerkt. Daarnaast vindt er wisselteelt plaatst. Dat houdt in dat gewassen telkens op een andere plek staan. Gewassen groeien dan langzamer. Ze krijgen meer tijd om te groeien, waardoor de smaak veel lekkerder is.”

Help jij mee?

Maar al deze kennis hoef je niet te hebben. De dames doen tot slot een uitnodiging: “Iedereen is welkom, kom erbij! Je kan gewoon eens langskomen, we kunnen je informatie geven of je kan eens een uurtje meedoen om het vrijblijvend uit te proberen.”

De Tovertuin zoekt nieuwe vrijwilligers. Is dit iets voor jou? Meer informatie over deze vacature vind je hier.

EpeVertelt! is een rubriek waarbij EpeDoet! mensen uitnodigt om te vertellen over het vrijwilligerswerk dat zij doen. Deze keer gingen we in gesprek met Annemieke Dijkstra. Als coördinator van de VoorleesExpress heeft zij zowel contact met voorlezers als met gezinnen. Al snel wordt duidelijk hoe leuk Annemieke dit vindt. Ze zegt: “Het geeft energie en is zinvol.”

Annemieke heeft als logopedist gewerkt. Zo’n tien jaar geleden is ze met pensioen gegaan. Eerst even niks doen en hoeven. Vervolgens ging ze in gesprek met Marian Kemper, directeur-bestuurder bij Koppel-Swoe. Ze zocht uit wat ze wellicht als vrijwilliger bij deze organisatie kon betekenen.

De VoorleesExpress moest in die tijd nog worden opgezet. Daar zijn ze samen mee aan de slag gegaan. “De VoorleesExpress ligt dicht bij mijn vak, taalontwikkeling is heel belangrijk”, vertelt Annemieke. Samen met Marian is ze naar landelijke bijeenkomsten van de VoorleesExpress geweest, om dit vervolgens in Epe op te zetten. “Daarna ben ik als coördinator aan de slag gegaan”, aldus Annemieke.

Naar het gezin

“Als coördinator ga je met de voorlezer mee voor de eerst ontmoeting tussen de voorlezer, het gezin en de coördinator om kennis te maken en afspraken te maken. Je hebt contact met verschillende voorlezers maar ziet ook verschillende gezinnen. Dat is erg leuk en heel divers. Je ziet gezinnen met verschillende culturele achtergrond. Denk aan Chinees, Syrisch, Nederlands, Turks of Marokkaans”, vertelt Annemieke. “Bij zo’n kennismaking is het gezin altijd blij dat je komt. Ook de voorlezer heeft er zin in en dit zorgt voor een positieve sfeer”, aldus Annemieke. Behalve bij de kennismaking kom je als coördinator ook halverwege het traject en bij de afsluiting nog bij het gezin thuis.

De coördinator

Als coördinator onderhoud je contact met de voorlezer. “Je kijkt hoe alles gaat en gaat samen op zoek naar oplossingen wanneer deze nodig zijn. Je kijkt altijd wat er wel kan. Je kan meer doen dan alleen voorlezen. Als het bijvoorbeeld nog niet lukt om voor te lezen zou je spelletjes kunnen don of tekenen met taal inzetten. Als dingen onverhoopt niet lopen zoals verwacht, kun je meedenken met de voorlezer. Je kunt ook geruststellen als het oké gaat”, vertelt Annemieke.

Naast het één op één contact organiseert Annemieke bijeenkomsten met de voorlezers samen. Ze vertelt dat ze dit soms ook samen met een andere coördinator doet. “Voor de voorlezers is dat een moment om onderling ervaringen uit te wisselen en kennis te delen.”  

Wat is er zo leuk aan?

Bij Annemieke is erg zichtbaar hoe leuk ze dit vrijwilligerswerk vindt. “Het geeft energie en voelt zinvol. Het gezin is blij dat je komt en de voorlezer vindt het ook altijd leuk om te doen. Iedereen wil graag en dat is zo mooi”, zegt Annemieke. Ze vult aan: “De werkzaamheden zijn er flexibel. We zijn er niet elke week op een vast moment. Soms even niks en dan weer heel druk, dat flexibele vind ik heel fijn”.

Als coördinator is het volgens Annemieke belangrijk dat je iets met taal hebt en creatief bent. “Je moet een persoon zijn met een ‘open mind’. Onderwijs achtergrond is niet per se nodig.

Wil jij je net als Annemieke inzetten voor de VoorleesExpress? De VoorleesExpress is op zoek naar nieuwe coördinatoren. Meer informatie vind je hier.