Astrid Veldwijk: genomineerd als vrijwilliger van het jaar 2021

Schepen aan de wal, maar niet zitten mokken

Astrid is een jaar full time vrijwilligster

Als ze begin maart 2020, als verantwoordelijke voor de huishoudelijke dienst van zes van dertien schepen, door corona aan de wal wordt gehouden is het voor Epese Astrid Veldwijk geen vraag wat de volgende stap moet zijn. Ze stapt naar Koppel-Swoe in welzijn en kinderopvang en vraagt wat ze binnen de organisatie kan doen om bezig te blijven. Een uurtje of zo, is de wedervraag. Als ze het over een groot deel van de week heeft valt er iemand zo ongeveer van haar stoel.

De realiteit is dat Astrid, met een managementfunctie bij het in Zwitserland ingeschreven Amerikaans bedrijf Uniworld Boutique River Cruise Collection, zich nu al een jaar verdienstelijk maakt voor ouderenzorg en kinderen met nog een aantal toegevoegde klussen. Die gang van zaken is ook weer niet zo heel vreemd, want dat totaal andere werk heeft haar altijd aangetrokken. In Cambodja voerde ze actie voor een groot weeshuis maar toen het daar één grote poppenkast bleek zocht ze zelf een alternatief dichterbij de boot. “We zorgden dat het eerstgenoemde weeshuis een koelkast kon aanschaffen. Toen ik kwam kijken was die nergens te vinden. Dan ben je er gauw klaar mee. Voor dat kleine weeshuis harkten we 7.000 euro bijeen. We konden zelf zien dat het geld goed werd besteed.”

Opleiding

Van de bediening in de Vossenberg en andere klussen kwam ze via een zoon van de vriendin van haar moeder op het spoor van de facilitaire dienst in de scheepvaart. “Na een half jaar stage op Aruba, studie in Zuid Afrika, een jaar Postiljon hotels werd ik als 22-jarige van de ene op de andere dag assistent hotelmanager omdat degene die daarvoor was aangesteld niet op kwam dagen. Ik had nog nooit op een schip gewerkt. Als ik het nu overdenk: wat was ik fanatiek! Lagen we met ons schip in Kampen en bleef ik aan boord. Wanneer we later even in Amsterdam waren wipte ik snel over naar Epe ” Bij haar huidige werkgever die over de hele aarde rivierreizen, organiseert zag ze een groot deel van de wereld. In haar huidige managementfunctie hoeft ze niet meer zoveel van huis, regelt ze veel via de computer en stapt af en toe op een boot in Parijs of Keulen. Daardoor kon ze drie jaar geleden in Epe komen wonen, waar ze een vriend, familie en kennissen heeft. De 13 schepen van de organisatie hebben elk 50 tot 60 bemanningsleden en 120 tot 140 gasten aan boord.

Functies

Het afgelopen jaar was ze ondergedompeld in een voorleesproject in Vaassen, bood hulp aan een Syrisch gezin met woordkwartetten en taallessen (ze schafte er boeken voor aan), een dag per week in De Klaarbeek waar ze betrokken is bij hulp aan mensen met een lichte dementie, ze is taalvrijwilliger voor een meisje uit Ethiopië dat drie jaar geleden naar Nederland kwam en hier zorg en welzijn studeert, moeite heeft met het formuleren van (lange) zinnen. Daarnaast helpt ze in een ruilwinkel, waarvoor ze in het voorcircuit dingen ontwerpt en ook op locatie aanwezig is. “Toen we in verband met Corona niet de Klaarbeek in mochten merkte ik dat er een band was gesmeed. Ik miste de mensen en omgekeerd. Via de telefoon en ontmoetingen op het dorp gaven we uiting aan die hang naar elkaar. Als na de zomer de boten weer varen, eerder is het denk ik niet actueel, houd ik een deel van het vrijwilligerswerk aan. Ik werk zoals gezegd veel vanuit huis, kan dat Syrische gezin eens in de twee of vier weken ondersteunen, het voorlezen bevat 20 sessies en daarvan kan ik geen nieuwe reeks op me nemen, maar ook voor De Klaarbeek en de Ethiopische studente en de Ruilwinkel kan het doorgaan met wat passen en meten.” Voor Astrid is een andere wereld open gegaan en ze heeft naar eigen zeggen heel veel voor de vrijwillige inzet teruggekregen. “Eerst dacht ik een egoïstisch mens te zijn door mijn eigen verveling te verdrijven maar ik ervaar nu wel daar ook veel anderen mee te helpen.”

Tekst en foto: Dick van der veen