Henk van Essen genomineerd

Henk z’n hart ligt bij de volkstuin   

Dit is de zevende bijdrage in de serie Vrijwilliger van de Maand. De Vrijwilliger van het Jaar wordt bekend gemaakt tijdens de Nieuwjaarsreceptie van de gemeente begin januari.

Hij is zonder meer de spil van de volkstuin Hoge Land. Iedereen die daar bij betrokken is weet dan onmiddellijk dat we het over Henk van Essen hebben. De man die de tuin aan de Schotweg op orde houdt, iedereen daar helpt die minder handig is in het onderhoud en dat ook nog eens paart aan mantelzorg voor zijn vrouw, die lijdt aan multiple sclerose. Het is bij die twee een kwestie van goed samenspel, want zij doet nu de administratie wat Henk na een herseninfarct minder goed afgaat.

Als we hem vragen hoeveel uren per week hij in de tuin doorbrengt dan zegt hij aarzelen: ik denk wel twintig. Waarop zijn vrouw inhaakt met de mededeling: die ben je er soms al in twee dagen! Gevolgd door een groot compliment voor liefdevolle verzorging.

Opa

Geboren met groene vingers?

“Ik ben geboren in Voorthuizen en mijn opa was het grote voorbeeld. Hij had een heel grote tuin, die hij helemaal met de hand omspitte. De hele familie kreeg van hem groente en bloemen. Hij was hofleverancier voor dahlia’s bij het jaarlijkse corso.

Ik kwam er als het maar even kon en hielp een beetje mee. Eenmaal in Epe ben ik vrijwel onmiddellijk lid geworden van de volkstuinvereniging, die toen nog op een andere locatie was gevestigd. Inmiddels zit ik 35 jaar in het bestuur.”

Toezicht

Van Essen had een groot aandeel in de aanleg van de tuin op de huidige locatie, is daar dagelijks aanwezig om de eigen tuin te verzorgen en anderen te helpen. Hij zorgt er samen met zijn compagnon Scholten voor dat het complex heel mooi oogt, knipt heggen en graskanten. Met zijn zonnig humeur is hij een bron van inspiratie voor de tachtig leden. Samen zien ze er op toe dat de leden er geen zooitje van maken. Hij bezoekt regelmatig elders complexe en gruwelt als hij onkruid ziet, zo hoog, dat de eigenaar van een lap grond er zich achter kan verschuilen….

Wensen

Er is een aantal mensen met een Syrische, Turkse of andere buitenlandse afkomst lid. Henk: “Ik sta ze bij met raad en daad. Och, het klinkt nogal eens vaak in de streektaal van: wi-j dat ok veur mien doen? Ook bij mij in de buurt hoor. Met alle plezier. Je vroeg me of we ook wensen hebben?

Jazeker, een goede omheining is er één van. We hopen dat de gemeente ons daarvoor vergunning kan geven. Dassen uit een tegenover gelegen burcht vernielen het gras. Ook zouden we graag stroom op de tuin hebben en een goede ruimte om materieel op te bergen. Daarvoor moeten we nu over de grond kruipen om het in een laag hokje op te slaan. Binnenkort een nieuwe waterleiding. We hebben onlangs het seizoen afgesloten. Bij mij gaat het nog even door met het oogsten van prei, boerenkool en andijvie. En dan is het al zo weer tijd voor het bemesten. De leden beginnen met een stuk van 50 m2. Dan kunnen ze ervaren of het echt iets voor ze is.”

Sociaal

Het zal niet verbazen dat de tuin thuis aan het Struikstuk er prachtig bij ligt. “We kunnen nu niet meer op vakantie. Dan maak je het in en om je huis zo gezellig en fleurig mogelijk.

En om met de volkstuin af te sluiten: daar maak je vrienden. Het verrijkt ons leven”, klinkt het slotakkoord van Henk.

Foto en tekst: Dick van der Veen